Geodesie wereldwijd
Fig.2. De Munali School Wiskunde Club
In 1969 besloten mijn vrouw en ik om aan het eind van mijn tweede contract, dec. 1969,
met onze vier kinderen naar Nederland terug te keren. Inmiddels werkten er naast de
Britten vele tientallen Nederlanders in het Zambiaanse onderwijs, maar ook Indiërs,
Sovjets, en leraren van andere nationaliteiten. Wat bleef was de Britse structuur, de
afhankelijkheid van Britse schoolboeken voor de meeste schoolvakken, de Britse Exami
ning Boards, en de Britse organisatie van scholen en kostscholen, compleet met het
prefectensysteem. Met collega's op school begon ik me zorgen te maken over de geringe
afstemming tussen het onderwijsbeleid van de regering Kaunda, en het beleid op terreinen
als produktie, werkgelegenheid en plattelandsontwikkeling. Zouden onze schoolverlaters
in de toekomst werk blijven vinden? En waren onze programma's voldoende afgestemd
op de eisen van de arbeidsmarkt? Later zou ik de kans krijgen dit soort vragen in mijn
promotie-onderzoek uitgebreid te beantwoorden.
Overgang naar vormings- en solidariteitswerk
Midden 1969 werd ik benaderd door de Britse directeur van het oecumenisch centrum
Mindolo op de Copperbelt. Dit bekende, door de Wereldraad van Kerken (WRK)
gesteunde, vormingscentrum wilde een dialoogprogramma tussen Zambia en blank Zuid-
Afrika opzetten, en zo helpen een dreigende bloedige confrontatie tussen zwart en blank
in Zuid- en Zuidelijk Afrika te voorkomen. Daarbij zou ik, als gereformeerde Nederlan
der met goede kennis van de Zambiaanse maatschappij, nuttige diensten kunnen bewijzen
134