Geodesie wereldwijd Fig.2. De Munali School Wiskunde Club In 1969 besloten mijn vrouw en ik om aan het eind van mijn tweede contract, dec. 1969, met onze vier kinderen naar Nederland terug te keren. Inmiddels werkten er naast de Britten vele tientallen Nederlanders in het Zambiaanse onderwijs, maar ook Indiërs, Sovjets, en leraren van andere nationaliteiten. Wat bleef was de Britse structuur, de afhankelijkheid van Britse schoolboeken voor de meeste schoolvakken, de Britse Exami ning Boards, en de Britse organisatie van scholen en kostscholen, compleet met het prefectensysteem. Met collega's op school begon ik me zorgen te maken over de geringe afstemming tussen het onderwijsbeleid van de regering Kaunda, en het beleid op terreinen als produktie, werkgelegenheid en plattelandsontwikkeling. Zouden onze schoolverlaters in de toekomst werk blijven vinden? En waren onze programma's voldoende afgestemd op de eisen van de arbeidsmarkt? Later zou ik de kans krijgen dit soort vragen in mijn promotie-onderzoek uitgebreid te beantwoorden. Overgang naar vormings- en solidariteitswerk Midden 1969 werd ik benaderd door de Britse directeur van het oecumenisch centrum Mindolo op de Copperbelt. Dit bekende, door de Wereldraad van Kerken (WRK) gesteunde, vormingscentrum wilde een dialoogprogramma tussen Zambia en blank Zuid- Afrika opzetten, en zo helpen een dreigende bloedige confrontatie tussen zwart en blank in Zuid- en Zuidelijk Afrika te voorkomen. Daarbij zou ik, als gereformeerde Nederlan der met goede kennis van de Zambiaanse maatschappij, nuttige diensten kunnen bewijzen 134

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1995 | | pagina 156