Het up-to-date maken van de topografische gegevens zou aanzienlijk veel tijd gaan vergen, terwijl de gebruikers van de topografische database (BPN en PUSLITTANAK, gevolgd door de BAPPEDAs) op deze gegevens zaten te wachten, als basis voor hun thematische gegevens. Uiteindelijk is gekozen voor een tussenoplossing, waarbij in een eerste fase een topografische database wordt gecreëerd op basis van de topografische gegevens in de bovengenoemde thematische kaarten en in een tweede fase deze database up-to-date wordt gemaakt met behulp van recente satellietbeeiden, Het verkrijgen van satellietbeelden zal in de naaste toekomst worden vergemakkelijkt doordat Indonesië in 1993 de beschikking heeft gekregen over een eigen ontvangststation voor satellietbeelden (o.a. LANDSAT, SPOT, ERS-1). Tijdens de tweede fase kunnen eventueel hoogtelijnen worden toegevoegd verkregen door het generaliseren van hoogtelijnen in de 1:50.000 topografische kaart, voor zover beschikbaar. Al met al geen ideale situatie, maar de enige manier om het project niet te stagneren. Deze procedure is ingevoerd en we zijn nu in het stadium dat de gegevens resulterend uit de eerste fase worden afgeleverd aan de gebruikers. Voor het creëren van de database t.b.v. de semi-gedetailleerde ruimtelijke ordening waren voor een aantal gebieden vrij recente topografische kaarten 1:50/25.000 aanwezig verkregen uit luchtfotografie van rond 1982. Voor de overige gebieden zijn manuscript- kaarten op schaal 1:50.000 uitgewerkt op basis van de luchtfotografie gevlogen in het kader van LREP-H (1:25.000, 1991-93). Het creëren van de database is uitbesteed aan particuliere bedrijven. Voor de meesten was het de eerste keer dat ze moesten digitalise ren om een database te creëren, en niet een digitale kaart zoals ze tot nu toe gewend waren. Dit heeft er o.a. toe geleid dat het creëren van de databases meer tijd heeft gekost dan oorspronkelijk gepland. Inmiddels zijn nagenoeg alle contracten afgerond. Gebaseerd op bestaande wensen en vereisten die de toekomstige gebruikers stellen aan gegevens in de twee typen databases, zijn uitgebreide specificaties met een handleiding voor het digitaliseren opgesteld. Voor beide databases zijn procedures ontwikkeld voor de kwaliteitsbeoordeling. Hiervoor is de methode van Quality Labelling gevolgd zoals beschreven in [Drummond en Van der Zee, 1994]. Aan de gegevens voor ieder kaartblad is een aantal kwaliteitslabels toegevoegd waarin wordt aangegeven wat de kwaliteit is wat betreft volledigheid, logische samenhang, metrische en attribuut nauwkeurigheid, en tot wanneer de gegevens zijn bijgehouden. Allereerst worden deze labels gebruikt om te beoordelen of de gegevens aan de gestelde specificaties voldoen (kwaliteitscontrole). Verder blijven deze labels met de gegevens verbonden zodat de toekomstige gebruiker zelf kan beoordelen of de kwaliteit voldoende is voor zijn specifieke toepassing of niet. Het in de praktijk toepassen van deze procedure geeft nogal wat problemen vooral omdat men zich nog niet voldoende bewust is van kwaliteit. Dit wordt o.a. veroorzaakt door het feit dat een kwaliteitsbeoordeling van een produkt al gauw wordt beschouwd als een waardeoordeel over de betrokken operator(s) en het niet in de Indonesische cultuur past om "openlijk" een waardeoordeel te vellen over iemand. Dit maakt het vaak moeilijk om aan te geven dat men een object niet voldoende nauwkeurig heeft gedigitaliseerd, is vergeten om een object te digitaliseren of systematisch een object verkeerd gecodeerd Geodesie wereldwijd 214

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1995 | | pagina 236