Het up-to-date maken van de topografische gegevens zou aanzienlijk veel tijd gaan
vergen, terwijl de gebruikers van de topografische database (BPN en PUSLITTANAK,
gevolgd door de BAPPEDAs) op deze gegevens zaten te wachten, als basis voor hun
thematische gegevens. Uiteindelijk is gekozen voor een tussenoplossing, waarbij in een
eerste fase een topografische database wordt gecreëerd op basis van de topografische
gegevens in de bovengenoemde thematische kaarten en in een tweede fase deze database
up-to-date wordt gemaakt met behulp van recente satellietbeeiden, Het verkrijgen van
satellietbeelden zal in de naaste toekomst worden vergemakkelijkt doordat Indonesië in
1993 de beschikking heeft gekregen over een eigen ontvangststation voor satellietbeelden
(o.a. LANDSAT, SPOT, ERS-1).
Tijdens de tweede fase kunnen eventueel hoogtelijnen worden toegevoegd verkregen door
het generaliseren van hoogtelijnen in de 1:50.000 topografische kaart, voor zover
beschikbaar. Al met al geen ideale situatie, maar de enige manier om het project niet te
stagneren. Deze procedure is ingevoerd en we zijn nu in het stadium dat de gegevens
resulterend uit de eerste fase worden afgeleverd aan de gebruikers.
Voor het creëren van de database t.b.v. de semi-gedetailleerde ruimtelijke ordening waren
voor een aantal gebieden vrij recente topografische kaarten 1:50/25.000 aanwezig
verkregen uit luchtfotografie van rond 1982. Voor de overige gebieden zijn manuscript-
kaarten op schaal 1:50.000 uitgewerkt op basis van de luchtfotografie gevlogen in het
kader van LREP-H (1:25.000, 1991-93). Het creëren van de database is uitbesteed aan
particuliere bedrijven. Voor de meesten was het de eerste keer dat ze moesten digitalise
ren om een database te creëren, en niet een digitale kaart zoals ze tot nu toe gewend
waren. Dit heeft er o.a. toe geleid dat het creëren van de databases meer tijd heeft gekost
dan oorspronkelijk gepland. Inmiddels zijn nagenoeg alle contracten afgerond.
Gebaseerd op bestaande wensen en vereisten die de toekomstige gebruikers stellen aan
gegevens in de twee typen databases, zijn uitgebreide specificaties met een handleiding
voor het digitaliseren opgesteld. Voor beide databases zijn procedures ontwikkeld voor de
kwaliteitsbeoordeling. Hiervoor is de methode van Quality Labelling gevolgd zoals
beschreven in [Drummond en Van der Zee, 1994]. Aan de gegevens voor ieder kaartblad
is een aantal kwaliteitslabels toegevoegd waarin wordt aangegeven wat de kwaliteit is wat
betreft volledigheid, logische samenhang, metrische en attribuut nauwkeurigheid, en tot
wanneer de gegevens zijn bijgehouden. Allereerst worden deze labels gebruikt om te
beoordelen of de gegevens aan de gestelde specificaties voldoen (kwaliteitscontrole).
Verder blijven deze labels met de gegevens verbonden zodat de toekomstige gebruiker
zelf kan beoordelen of de kwaliteit voldoende is voor zijn specifieke toepassing of niet.
Het in de praktijk toepassen van deze procedure geeft nogal wat problemen vooral omdat
men zich nog niet voldoende bewust is van kwaliteit. Dit wordt o.a. veroorzaakt door het
feit dat een kwaliteitsbeoordeling van een produkt al gauw wordt beschouwd als een
waardeoordeel over de betrokken operator(s) en het niet in de Indonesische cultuur past
om "openlijk" een waardeoordeel te vellen over iemand. Dit maakt het vaak moeilijk om
aan te geven dat men een object niet voldoende nauwkeurig heeft gedigitaliseerd, is
vergeten om een object te digitaliseren of systematisch een object verkeerd gecodeerd
Geodesie wereldwijd
214