PASPUNTBEPALING MET BEHULP VAN GPS OP DE BOVENWINDSE EILANDEN DER NEDERLANDSE ANTILLEN. Randolf ter Haar en Guy Lemmens Als een warme dweil valt de hitte over ons heen wanneer we op Juliana Airport St. Maarten, uitstappen. Hier hebben we dus twee jaar lang op moeten wachten. Op onze eerste activiteiten hoeven we echter niet lang te wachten, want zodra we in ons met kakkerlakken bevolkte 'slaapvertrek' komen, zien we ons genoodzaakt een ware guerilla- strijd met deze 'tropenratten' te voeren. Om drie uur 's nachts is het materialen hok achter het 20 m2 grote kantoor zowaar slaapgereed. Zo, we hebben onze entree gemaakt. De beste manier om te acclimatiseren is om minstens een paar dagen rustig aan de temperatuur te wennen. Helaas, dat was niet de algemeen geldende bedrijfsfilosofie. De volgende dag om 7.00 staan we gewapend met kapmes, veldflessen en zonnebrand factor 20, op het vliegveld te wachten om naar St. Eustatius te gaan. Om meteen goed in de stemming te komen maken we kennis met het meest ruige gedeelte van het eiland alwaar we op onze speurtocht naar paspunten stuiten op vele geiten, leguanen en dode ezels. Deze dienen, bij gebrek aan ANWB-route aanduiding, tevens als 'navigatie baken' in dit zeer ruige en onbegaanbare terrein. Het doel van deze tocht is het in beeld brengen van de obstakel per paspunt. Aan de hand van deze zogenaamde skyplots kan dan de planning voor de GPS-metingen worden gemaakt. Bijgekomen van deze barre struintocht gaan we de volgende dag met onze gids Pito 'The Quille' op. Deze uitgedoofde vulkaan is zo'n 600 meter hoog en heeft in z'n krater een tropisch oerbos. Zelfs op een eiland van nog geen 20 km2 is een gids geen overbodige luxe. Terug op St.Maarten kunnen we de bestelde GPS-apparatuur ophalen. Bij controle blijkt een deel van de bestelling niet aanwezig te zijn. Helaas, het wordt dus aanpassen aan deze enigszins vertragende omstandigheden. Allereerst wordt de apparatuur getest door enkele basislijnen te meten met GPS tussen twee punten van het lokale driehoeksnet. Tot onze grote verbazing blijken de afstanden teveel van elkaar te verschillen. Werkt de GPS- apparatuur niet goed, kunnen we niet met de software overweg of zit er een fout in het driehoeksnet? Een controlemeting met een conventionele afstandmeter brengt uitkomst. Bij de in de jaren '60 in Delft uitgevoerde vereffening van dit net zijn twee decimalen van plaats verwisseld!! Zo zie je maar wat de werkelijke betekenis van geodetische betrouw baarheid is! Ondertussen voelen we de hete adem van de deadline in ons toch al zo verbrande nek. In minder dan 4 weken tijd zullen 450 paspunten gemeten, verwerkt en vereffend moeten worden. Aan de slag dan maar. Allereerst worden we met zo'n 350 kilo aan apparatuur in 'ons' privévliegtuig naar St. Eustatius gevlogen. Op het vliegveld worden we verwelkomd door enkele ezels en koeien en een douanier die verveeld om zich heen zit te kijken. Er Stages over de grenzen 233

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1995 | | pagina 254