PASPUNTBEPALING MET BEHULP VAN GPS OP DE BOVENWINDSE
EILANDEN DER NEDERLANDSE ANTILLEN.
Randolf ter Haar en Guy Lemmens
Als een warme dweil valt de hitte over ons heen wanneer we op Juliana Airport St.
Maarten, uitstappen. Hier hebben we dus twee jaar lang op moeten wachten. Op onze
eerste activiteiten hoeven we echter niet lang te wachten, want zodra we in ons met
kakkerlakken bevolkte 'slaapvertrek' komen, zien we ons genoodzaakt een ware guerilla-
strijd met deze 'tropenratten' te voeren. Om drie uur 's nachts is het materialen hok
achter het 20 m2 grote kantoor zowaar slaapgereed. Zo, we hebben onze entree gemaakt.
De beste manier om te acclimatiseren is om minstens een paar dagen rustig aan de
temperatuur te wennen. Helaas, dat was niet de algemeen geldende bedrijfsfilosofie. De
volgende dag om 7.00 staan we gewapend met kapmes, veldflessen en zonnebrand factor
20, op het vliegveld te wachten om naar St. Eustatius te gaan. Om meteen goed in de
stemming te komen maken we kennis met het meest ruige gedeelte van het eiland alwaar
we op onze speurtocht naar paspunten stuiten op vele geiten, leguanen en dode ezels.
Deze dienen, bij gebrek aan ANWB-route aanduiding, tevens als 'navigatie baken' in dit
zeer ruige en onbegaanbare terrein. Het doel van deze tocht is het in beeld brengen van
de obstakel per paspunt. Aan de hand van deze zogenaamde skyplots kan dan de planning
voor de GPS-metingen worden gemaakt. Bijgekomen van deze barre struintocht gaan we
de volgende dag met onze gids Pito 'The Quille' op. Deze uitgedoofde vulkaan is zo'n
600 meter hoog en heeft in z'n krater een tropisch oerbos. Zelfs op een eiland van nog
geen 20 km2 is een gids geen overbodige luxe.
Terug op St.Maarten kunnen we de bestelde GPS-apparatuur ophalen. Bij controle blijkt
een deel van de bestelling niet aanwezig te zijn. Helaas, het wordt dus aanpassen aan deze
enigszins vertragende omstandigheden. Allereerst wordt de apparatuur getest door enkele
basislijnen te meten met GPS tussen twee punten van het lokale driehoeksnet. Tot onze
grote verbazing blijken de afstanden teveel van elkaar te verschillen. Werkt de GPS-
apparatuur niet goed, kunnen we niet met de software overweg of zit er een fout in het
driehoeksnet? Een controlemeting met een conventionele afstandmeter brengt uitkomst.
Bij de in de jaren '60 in Delft uitgevoerde vereffening van dit net zijn twee decimalen van
plaats verwisseld!! Zo zie je maar wat de werkelijke betekenis van geodetische betrouw
baarheid is!
Ondertussen voelen we de hete adem van de deadline in ons toch al zo verbrande nek. In
minder dan 4 weken tijd zullen 450 paspunten gemeten, verwerkt en vereffend moeten
worden. Aan de slag dan maar. Allereerst worden we met zo'n 350 kilo aan apparatuur in
'ons' privévliegtuig naar St. Eustatius gevlogen. Op het vliegveld worden we verwelkomd
door enkele ezels en koeien en een douanier die verveeld om zich heen zit te kijken. Er
Stages over de grenzen
233