wordt gemeten met twee basistations zodat we een onafhankelijke controle van de metingen hebben. Mits er natuurlijk geen geit tegen een basisstation aan loopt! Een met aangespoeld hout geïmproviseerde schutting biedt uitkomst. Er wordt een flinke aanslag op onze nachtrust, creatief denkvermogen en vooral verdraagzaamheid gedaan. Ons dagprogramma ziet er namelijk als volgt uit: 4.30 ontwaken(!), 5.00 uur basisstations plaatsen, 6.00 beginnen met de eerste meting. Afhankelijk van onze geografische positie rond etenstijd wordt een keuze gemaakt uit het 'rijke aanbod' van eetgelegenheden op het eiland. Het beste wat men kan krijgen wanneer men in de 'cunucu' (rimboe, bush) zit, zijn enkele druiven, tamarinde en melon di ceru. Rond een uur of tien worden we warm ontvangen in het appartement waar met de verwerking begonnen kan worden. Als je geluk hebt lig je dan rond 24.00 in je bed. Vergeet de wekker niet te zetten op vier uur, want het is morgen jou beurt om er als eerste uit gaan en koffie te zetten! We winnen in ieder geval een weddenschap, want binnen 7 dagen is alles gemeten en zijn we weer thuis in ons materialenhok. Aldaar nemen we een heerlijke douche met donker bruin water. Een duik in de helder blauwe zee is toch stukken beter. Een paar dagen later maken we ons op voor de vlucht naar Saba waarvan gezegd wordt dat het het zwaarste eiland van de drie is. Het begin van deze toer wordt ingeleid door een sensationele landing op de maar 400 meter lange landingsbaan waarvan zowel begin als eindpunt angstvallig in de zee uitmonden. Maar de speciaal hiervoor opgeleide piloten brengen ons veilig op de 'Unspoiled Queen'. In de kortste keren weten de 1000 inwoners van Saba wat we komen doen. We maken bovendien kennis met het SPS dat staat voor 'Saba Positioning System' met een constellatie bestaande uit 1000 'zenders en ontvan gers'. Het is werkelijk verbluffend hoe snel een ieder op de hoogte is van onze plaats op het eiland. Al snel wordt begonnen met de metingen waarbij een gids ons begeleidt over de steile hellingen en door het dichte bos. Het kost ons grote moeite de bejaarde man bij te houden. Veel belangrijker dan technische kennis is hier de kennis van de natuur. Het op tijd bereiken van de paspunten is dan ook werkelijk een race tegen de natuur. Aan het einde van onze tocht komen we bij onze auto en rijden over de enige weg die Saba rijk is naar ons appartement. Deze weg waarvan Delftse Ingenieurs dachten dat hij niet te realiseren was is door de lokale bevolking aangelegd. Dit gebeurde onder leiding van Joseph Lambert Hassel die een schriftelijke cursus wegenbouw had gevolgd! Een ander kunstwerk dat bewondering oproept is de trap naar de top van Mount Scenery (870 m) met 1064 treden. Dat onze voorouders in vorige eeuwen de lokale bevolking met vracht deze berg over lieten lopen moeten we maar snel vergeten. De natuur is in ieder geval overweldigend. Wanneer de nacht viel over Saba en de krekels en andere beesten duidelijk aanwezig waren, had je echt het gevoel ver weg van de bewoonde wereld te zijn. Jammer genoeg mogen we niet al te lang van dit gevoel genieten. Na acht dagen zijn alle paspunten gemeten en moeten de huurauto's weer worden ingeleverd. Gelukkig zijn de verhuurders bekend met ons bedrijf en worden de extra krassen niet opgemerkt. Het lijkt wel alsof we niets anders gedaan hebben dan "struinen", afzien en paspunten meten. Maar na het werk wachtte de blauwe zee en witte stranden. Al met al is het een schitterende ervaring geweest waarbij we veel praktische ervaring hebben opgedaan en de Bovenwinden op een wel heel bijzondere manier hebben ontdekt. Geodesie wereldwijd 234

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1995 | | pagina 255