INDIA-ITCH: HET NA EEN BEZOEK AAN INDIA ER ALTIJD WEER TERUG WILLEN KEREN Erik Meerburg Twee keer India dus. Maar op zich heeft dat niet eens zoveel met de India-itch te maken. Stom toeval eigenlijk. De eerste keer hing er een briefje op het stagebord: "Student Geodesie gezocht om in India een oud fort in kaart te brengen" of iets dergelijks. Het telefoonnummer in België bleek van een net afgestudeerde bouwko. En na het eerste telefoongesprek van twee uur was de zaak al rond. Een paar maanden later vertrokken we naar het gehucht Sadras om aldaar het grotendeels intacte VOC-fort te bekijken. Waterpasinstrument, theo en afstandmeter werden geleend en gehuurd van KU Leuven, dinges en uiteraard Geo zelf. Daan Gast kwam nog met een pracht van een ministatief dat met enige hulp van het schroevendraaiergedeelte van het Zwitserse zakmes in de koffer paste. Het moest wel een beetje low-budget allemaal, geen zin in extra bagage bijbetalen en er werd maar wat beknibbeld op ondergoed en zo. De douane was iedere keer weer briljant: het trommeltje drop is vier keer open geweest. Tevens was invoeren in India niet toegestaan dus alles moest met behulp van een "tourist re-export form" in- en tevens weer uitgevoerd worden. Alles wordt dan (met waarde) in je paspoort geschreven en bij vertrek uit het land gecontroleerd. Niet bij je? Invoerrechten betalen: 100 procent! Zolang het spul niet gejat wordt geen probleem dus zou je denken. Wij zijn gewoon een beetje hobbyist en lopen altijd op vakantie de zaak een beetje op te meten, kan toch? De douanier was het er helemaal mee eens, totdat..."Aha, waarde zoveel dollar, dat is dus...(stilte)... een half miljoen roepies?!?!" Dankzij interventie van iemand van de ambassade, die ons kwam ophalen, waren we toch al na anderhalf uur in het land. Sadras is een schattig doipje. Vissers, te herkennen aan netten en boten, boeren, te herkennen aan buffels, en mensen die in de kerncentrale werken, te herkennen aan de t- shirts met MAPS erop, waardoor ik onmiddellijk geïnteresseerd was maar helaas, het ging om Madras Atomic Power Station. Ja, kerncentrale. Volgens bepaalde bronnen is deze centrale helemaal niet alleen maar om Tamil Nadu van stroom te voorzien, maar worden (werden) er hier ook de meest enge wapens van Azië geproduceerd. Dat kleine doipje zorgt er volgens diezelfde mensen dan ook voor dat de Pakistani zich al jaren relatief vreselijk rustig houden. Maar dit terzijde. Geodesie wereldwijd 254

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1995 | | pagina 275