niveau van studenten en onderzoekers is niet zo hoog als in westerse landen zoals Neder
land. Volgens mij komt dit door het niet willen studeren (luiheid) en het domweg tijd
verdoen (thee drinken en kletsen).
Een practicum landmeetkunde is erg komisch. In een parkje meten 20 groepen de hoogte
verschillen en de details, terwijl men bijna boven op eikaars lip staat. Dit onder leiding
van een paar begeleiders voor de hele groep!
Turkye
Turkije is een arm land. Het is bekend dat het wil toetreden tot de Europese Gemeen
schap, maar ik denk dat nooit weggelegd is. De economie stort als een kaartenhuis in
elkaar en door politieke standpunten is Turkije tamelijk geïsoleerd komen te staan. Het
gewelddadige beleid tegen de Koerdische minderheid en de toenemende spanning met
Griekenland zijn hete hangijzers. In Istanbul, een stad van 15 miljoen mensen, is men
redelijk progressief. Voor islamitische begrippen dan. Toch heb ik in Nederland meer
Turkse vrouwen met hoofddoekjes gezien dan in Istanbul. Eigenlijk zag je bijna geen
hoofddoekjes in Istanbul. Nationalisme en moslim-fundamentalisme zijn ook in Turkije
een opkomend verschijnsel. Droevig maar waar. Op het moment is er een coalitieregering
tussen socialisten, die hervormingen door willen voeren, en moslim-fundamentalisten die
nogal conservatief zijn.
Los van deze politieke kant is Turkije het land van de gastvrijheid, het lekker eten en de
thee. Hoeveel thee ik heb gedronken weet ik niet, maar het was altijd erg relaxed om 's
avonds een lekker kopje 'gay' te drinken met baklava erbij. Ook het eten is me goed
bevallen; het vlees is veel natuurlijker dan in Nederland en het smaakte ook veel beter.
Istanbul bezit ontzettend veel mooie bezienswaardigheden, te veel om op te noemen. Zo
zijn er schitterende moskeeën, musea en paleizen. Ook de verschillende wijken zijn de
moeite waard. Niet zozeer omdat ze zo geweldig mooi zijn, maar omdat ze een bepaalde
(armoedige?) sfeer uitademen, wat een grote indruk op je achter laat. Dan besef je pas
goed hoe riant we het hier hebben en hoeveel armoede er elders op de wereld is.
Omdat ik nog tijd had na mijn stage heb ik nog de westkust van Turkije bezocht. Dit was
weer van een heel ander kaliber. Dunbevolkt en echt heel dorps. Vooral ook erg rustig.
Primitieve landbouw, ezeltjes en olijfbomen. Ik heb vooral de plaatsen bekeken waar nog
veel resten uit de antieke tijd lagen. Zo heb ik rondgedoold tussen tempeltjes en zuiltjes
en me even Dionysos gewaand. Helaas was het spoedig tijd om terug te gaan naar
Nederland. Met een brok in mijn keel en meer kennis over de Turkse cultuur en mensen
en met een klein beetje geodetische kennis meer stapte ik in het vliegtuig. Terug naar het
o zo goede en luxe westers wereldje. Terug naar Delft. Einde vakantiegevoel. Einde
verhaaltje.
Stages over de grenzen
281
