iedereen aanwezig, al zou je dat aan het geluidsvolume te horen niet denken. Het is nog een beetje een "even de kat uit de boom kijken"-stemming. Maar als de prachtige EJW-t- shirts voor de dag komen, lijkt men wat enthousiaster te worden en kunnen we vertrek ken. Zonder echte brokken, slechts één lekke band (maar dan ook écht lek), bereiken we de camping. Iedereen installeert zich in de tenten, d.w.z. tassen in de slaaptent en zelf in de bar. Bart houdt een welkomsttoespraakje en legt het een en ander uit over consumptiebon nen en de bedoeling van het weekend. Daarna wordt de lijst van de welbekende kennis makingsspelletjes afgewerkt: Namen-leren-door-overgooien en beschuitfluiten. Ook worden in een recordtempo het rondjeslied en het snelliuslied erin gestampt. Intussen is het tijd voor een warme hap en terwijl de "geodeten in de dop" zich vermaken met een frisbee en een bal maken Coen en Ronald de barbecue aan. Al snel hangt er een geur van hamburgers en frikandellen over de camping. Niet iedereen is het eens met onze vleeskeu ze, maar er wordt behoorlijk gegeten, al heeft Bart nog wel eens hulp nodig. Na dit heerlijke diner mag men zichzelf vermaken tot het bestuur komt. Die melden zich om ongeveer 22.15 uur, met een super oninteressante diaserie. Gelukkig kunnen we ze snel met een kratje bier wegwerken. We hebben namelijk een smokkeltocht gepland. Om het kwartier vertrekt een groep nullen met de nodige bagage (eieren, jalon, ballon enz.) om de door ons, op professionele wijze uitgezette route te lopen. Het is de bedoeling om zoveel mogelijk voorwerpen weer mee terug te nemen. Onderweg kun je die kwijt raken als je een commissielid tegen komt. Je mag namelijk niet gezien worden. Dus snel in de heg duiken als er iemand aankomt! Om het bestuur bezig te houden mogen de nullen op de oprit voor de camping het Snelliuslied zingen. Niet goed, ei kwijt. We beginnen met deze onzin om elf uur en na een verkorting van de route komt de laatste groep om half vier binnen. Het bestuur heeft het dan helaas al opgegeven. Om drie uur komen ze half bevroren de bar binnen strompelen. Maar wat een bier-jenever-bier-estafette allemaal niet kan doen! In no time is iedereen weer op de been (voorzitster included). Tegen de ochtend vertrekt het illustere Gezel schap, al weet René dat aardig te rekken, en keert de rust weder. Zaterdag, als één schaap over de dam is... blijft de rest lekker in hun slaapzak liggen. Bart en Ronald moeten er vroeg uit om Gini en Marleen, die naar de ladiesintro zijn geweest, op te halen in Delft. Als zij alweer op de fiets zitten, komen de achterblijvers langzaam tot leven. Er wordt ontbeten en als Bart en Ronald weer terug zijn, komen de piketten voor de dag. Piketje-draaien kan natuurlijk niet ontbreken op een eerstejaarsweekend. Helaas gaat bijna niemand te water, zelfs Bart en Coen niet. Gelukkig zien we nog meer water vandaag, want we gaan naar het strand. Daar aangekomen blijken we al twee schaapjes verloren te zijn. Met twee groepen van negen man beginnen we dan maar met het jaloningraven. De bedoeling is om aan voorbij gangers te vragen zand tegen de jalon te gooien met als doel hem tot het aangegeven punt onder zand te bedelven (per persoon maximaal tien scheppen). Al snel loopt het hele strand leeg om een handje te helpen. De strijd gaat redelijk gelijk op, maar de ploeg met de meetvestjes bereikt als eerste de eindstreep. Als prijs mogen ze vervolgens met de ontstane berg zand een kuil dichtgooien waarin de voorzitter van de EJWC net zijn roes aan het uitslapen is. Om het watertekort van het piketjedraaien weer goed te maken, houden we een sponzen- race. Daarna mogen ze zwemmen en zonnen. Voor Ronald, Lianne en Danielle wordt het Snellius 353

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1995 | | pagina 373