COLOFON
zij die de eindstreep haalden
Zo'n twee-en-een-half jaar geleden tijdens een gezellig avondje zomerkamp, je kent ze
ongetwijfeld wel, kwam Judith met het dronken idee dat het maken van een lustrumboek
wel leuk zou kunnen zijn. Al snel had zij een medestander gevonden in de persoon van
Maartje. Vergezeld met glaasje wijn in de hand liepen zij eens door de schuur en stuitte
vrij snel op een donkere krullenbol die al zoveel bier achterover geslagen had dat hij
spontaan: 'JA' antwoordde en het bier weer ter hand nam. Toen begonnen de problemen
pas echt. Zoveel dronken mensen lopen er nou ook weer niet rond. Misschien toch niet de
goede avond uitgekozen. Gelukkig, nou ja gelukkig, werd nog een nuchter meisje
gevonden die er ook wel heil in zag. Nu zochten we nog iemand met verstand. Inderdaad
een ouderejaars, Heidi. Yvo zag nu toch wel enige (maandelijkse) probleempjes ontstaan,
met zoveel vrouwen in de commissie. Daarom werd de commissie compleet gemaakt met
jong blond bloed. Wij noemen hem Anton.
Vol enthousiasme begon het Boek haar werk. Er werd veel vergaderd, gediscuseerd en
vooral lekker gegeten. Het vinden van de juiste drukker leverde misschien wel de meeste
vergaderuren op. Maar uiteindelijk werd ook die drempel overwonnen. Langzaam werden
de veren eens goed geschud. Adverteerders werden gezocht, hoogleraren, afgestudeerde
en niet-afgestudeerde geodeten, besturen en commissies werden aangeschreven, de lay-out
werd bedacht (ja, daar is werkelijk over nagedacht!) om uiteindelijk deze mooie, dikke,
waanzinnige, fantastische, gave creatie, waar u nu in leest, aan u te kunnen verkopen (in
de meest letterlijke zin van het woord).
Maar helaas het leven is niet altijd zo rooskleurig als je denkt. Ook in deze soap komen
tranen voor... Om een langzame soap iets te versnellenwaren er toen nog maar 5
negertjes (u kent ze wel). Gelukkig bestaat er nog een jaar '91 waar altijd wel pit in zit.
Een nieuw zesde negertje met veel rekenverstand en inspiratie (leve de koningin) was al
snel gevonden. Fieke zou dit varkentje wel even wassen. Zouden deze zes het wel tot het
einde uitzingen
We zitten nu in de laatste zin van het boek, onze ogen vallen bijna dicht, maar we kunnen
nu met zekerheid zeggen: "HET IS GELUKT!!"
Iedereen die ons geholpen heeft in de afgelopen twee-en-een-half jaar willen wij hierbij
hartelijk bedanken. Het boek is uit!
Colofon
419