Deformatiemetingen in Campi Flegrei
Vuur
van 2k gelijk met een afstandsverandering van 2.8 cm. In het praktische geval is
het echter onmogelijk om de satelliet twee keer precies in dezelfde positie te
krijgen, omdat de satellietbanen variëren. Het gevolg hiervan is dat faseverschillen
veroorzaakt door de opnamegeometrie, in meer of mindere mate vermengd zijn
met eventuele faseverschillen veroorzaakt door deformatie. Beide oorzaken zijn
scheidbaar door bijvoorbeeld gebruik te maken van een apriori digitaal
hoogtemodel, of door een extra interferogram waarvan men weet dat er geen
deformatie is opgetreden. Dit interferogram kan men dan gebruiken om het a
priori hoogtemodel te vervaardigen.
T1.T2
AH
AH
P(T1)
Figuur 5: SAR Interfere*metrisch principe voor het bepalen van hoogteveranderingen
Campi Flegrei, in de buurt van Napels, is misschien niet zo bekend als de Vesuvius,
maar is toch beschouwd als een van de gevaarlijkste vulkanische gebieden in
Europa. Solfatara, de grootste vulkanische krater van Campi Flegrei is, met zijn
zwaveldampen en plassen van kokende modder, een bewijs van ae vulkanische
activiteit in het gebied. Maar het meest bekende teken van het vulkanisme van
Campi Flegrei is zijn bradiseisme. Dat is het afwisselen van perioden waarin de
bodem fors stiigt of daalt. Dit fenomeen is sinds de Romeinse tijd bekend: een
Romeinse marktplein, Serapeo genaamd, dat aan de kust ligt, kwam door de
landverzakking tweehonderd jaar na zijn bouw, onder het zeeniveau te liggen en
zijn bodem werd verhoogd. Op dit moment is hij weer boven het zeeniveau
teruggekomen, en op zijn pilaren is duidelijk het teken te zien van het waterniveau.
Metingen van het begin van de 20ste eeuw toonden een langzame verzakking
van de grond, met het dieptepunt in het centrum van de stad van Pozzuoli; deze
verzakkingsfase duurde tot 1968. In de periodes 1969-1972 en 1982-1984
traden twee fases van sterke bodemstijging op, met een maximale stijging, ook
nog in het centrum van Pozzuoli, van ieder keer ongeveer 1 80 cm en met ontelbare
aardbevingen, ook heel sterke. Tussen 1972 en 1974 vond een fase van langzame
verzakking plaats, gevolgd door 8 jaar zonder significante bodemdeformaties of
aardbevingen. Sinds 1985 is een nieuwe verzakkingsfase begonnen, en op dit
moment daalt de bodem in het meest verzakkende gebied gemiddeld 4 millimeter
per maand. Ondanks de sterke en tot nu toe praktisch onvoorspelbare vulkanische
en seismische activiteit, is Campi Flegrei een dichtbevolkt gebied: ongeveer twee
179
