Snellius
Donderdag 30 Januari
Nadat we de bergen hadden verlaten en al aardia opschoten richting Milaan,
sloeg echter het noodlot toe. Vlak voor de grens met Italië hield de bus er plotseling
mee op. Nadat Richard de bus aan de kant had gezet, en een korte inspectie
had gehouden, werd de DAF-dealer gebeld. Die moest weer met DAF Nederland
bellen, die weer met DAF Luaano befae, waar echter geen serviceauto aanwezig
was. Dus belde deze uiteindelijk weer met de Zwiterse ANWB, die na vier uur
wachten eindelijk de plek des onheils bereikt had. Ondertussen waren veel geo's
richting het wegrestaurant aan de overkant gelopen om daar wat eten te kopen
of een potje te voetballen. Bij het heen en weer lopen naar dit wegrestaurant
bleek Reny haar portemonee verloren te zijn. Zodat maar weer eens bleek dat
een ongelukje nooit alleen komt. Gelukkig werd deze in het donker, met behulp
van de powerstaaf van Rini en de koplampen van de bus, weer teruggevonden.
Uiteindelijk bleek het brandstofkabeltje verstopt te zijn geweest als gevolg van
een bacteriële infectie in de diesel. Dit kon echter weer worden opgelost meteen
antibiotica kuurtje, zodat we eindelijk weer verder konden. Gevolg was natuurlijk
wel dat de avond in Milaan verloren ging, omdat we nu pas omstreeks elf uur
arriveerden bij de Milanese jeugdherberg, omdat we ook noa wat om moesten
rijden vanwege drukke straten als gevola van een net beëindigde voetbalwedstrijd
in San Siro. De jeugdherberg leek, zoals ons al was verteld, net een gevangenis,
waaruit het ontsnappen niet gemakkelijk zou zijn. Ook het inchecken ging niet al
te vlot, omdat de beste man van iedereen een paspoortnummer wilde hebben.
Later op de avond besloten de meesten nog even naar buiten de gaan. Waarbij
vooral het San Siro natuurlijk een geliefd plekje was om nog even snel te bezoeken,
voor de jeugdherberg om 1 uur dicht zou gaan. Nadat echter iedereen binnen
was, stonden Anton en Mamix voor een dichte deur te schreeuwen dat ze naar
binnen wilden. Gelukkig kon de herbergier overtuigd worden om ze er in te
laten, toen de meeste geo's overigens na een vermoeiende dag al sliepen.
Vandaag zou weer een drukke dag worden met twee excursies, waarvan de
eerste naar de universiteit van Milaan, oftewel de Polytecnico di Milano. Vanwege
het drukke verkeer in Milaan vertrokken we, zoals trouwens elke dag, vroeg. De
universiteit ligt aan de andere kant van Milaan, maar toch waren we mooi op tijd
ter plekke. Probleem was alleen, waar moest de bus geparkeerd wordend Na
een paar rondjes gereden te hebben, zijn we maar eens gaan informeren bij il
profesore van de geodesie afdeling, die ons al stond op te wachten. Met behulp
van een van de Itailianen werd een parkeerplaats gevonden op zo'n 10 minuten
lopen. Motto van deze excursie was chaos en antiquiteit. Zelden zo'n chaotische
excursie meegemaakt. Maar is dat ook niet de charme van de Italianen? Bovendien
was het contrast met de ETH wel erg schrijnend wat betreft de inrichting en
219
