Opvallend in deze ruilverkaveling is de bijzonder
grote kavelafstandsverkorting die in de nieuwe toe
stand is gerealiseerd, hoewel slechts vier bedrijven
zijn verplaatst. Dat desondanks de kavelafstands
verkorting bij het toedelingsplan nog iets groter is,
geeft een indicatie van het sterke accent dat bij het
gebruikte systeem valt op het verkorten van de
kavelafstanden.
3.5 Conclusies
Met de gevolgde methode is het mogelijk gebleken
een bruikbaar toedelingsplan samen te stellen. Hoe
wel in de nieuwe toestand een grote verbetering is
verkregen ten opzichte van de oude toestand blijkt
bij de vergelijking van verkavelingskenmerken met
het toedelingsplan een nog iets gunstiger resultaat
te zijn bereikt. In hoeverre het toedelingsplan reëel
is valt af te leiden uit een visuele vergelijking met de
toedeling in de nieuwe toestand. Tussen beide toe
delingen valt een grote mate van overeenkomst op
te merken. Daarnaast zijn er ook verschillen te
constateren. Van een gedeelte van deze verschillen
valt niet met zekerheid te zeggen of de in het toe
delingsplan aangegeven toedeling wel of niet reali
seerbaar zou zijn geweest. Het resterende gedeelte
zijn toedelingen die in de praktijk niet haalbaar
zullen zijn. Dit aantal niet realiseerbare toedelingen
zal kleiner worden naarmate de bekendheid met
plaatselijke omstandigheden van de samensteller
van het toedelingsplan groter is.
Bij de samenstelling van het toedelingsplan is ge
bruik gemaakt van het bij de methode Witt beho
rende computerprogramma. Afgezien van een iets
te grote willekeur bij het verplaatsen van kavels
naar andere vakken, waardoor kavels van eigenaren
met een laag rangnummer eerder voor verplaatsing
in aanmerking komen dan kavels van hoger ge
nummerde eigenaren, heeft dit programma als na
deel dat slechts met 3 wensen en 4 gewichten kan
worden gewerkt. Bij het gevolgde systeem worden de
gewichten met een formule berekend. Afronding van
de gewichten naar de getallen 1 tot en met 4 heeft
een te sterke nivellerende werking, zodat uitbreiding
van het aantal gewichten dat kan worden toegekend
noodzakelijk is. Ook een uitbreiding van het aantal
mogelijke wensen zou een verbteering betekenen.
4 Samenvatting
Voor het samenstellen van een voorlopig toedelings
plan kan gebruik worden gemaakt van een combi
natie van de grafiekenmethode voor het optimali
seren van het interne bedrijfsverkeer met de, aan het
Laboratorium voor Geodesie te Delft ontwikkelde,
methode waarmee de toedeling uit de wensen van
de eigenaren kan worden berekend.
Toepassing van de grafiekenmethode levert een
transportintensiteitskaart. Na verdeling van het
ruilverkavelingsgebied in vakken kan per veldkavel
worden aangegeven langs welke vakken de op de
transportintensiteitskaart voorkomende transport-
stroom, gerekend vanaf de boerderij, voert, leder
vak wordt daarbij als een wens beschouwd; het
dichtst bij de boerderij gelegen vak is de eerste wens
en het verst verwijderde vak vormt de laatste wens.
Aan elke wens wordt een gewicht toegekend dat
ontleend is aan de verhouding tussen de in de nieuwe
en oude toestand voorkomende kavelafstanden en
kavelaantallen. De hierna volgende berekening,
waarmee vraag en aanbod in de vakken zo veel
mogelijk moet worden gelijk gemaakt, wordt uitge
voerd door een computer. Ter toetsing van de prak
tische bruikbaarheid van de methode is deze toege
past op de reeds voltooide ruilverkaveling Steen-
wijksmoer. Uit een vergelijking van de gerealiseerde
situatie met het samengestelde toedelingsplan, bleek
dat het toedelingsplan over het algemeen reëel was.
ngt 71
Literatuur
C. van Gelderen, 1966. Bepaling en gebruik van de minimale
gemiddelde kavelafstand. Landbouwkundig Tijdschrift 78.6:
230-239. Verspr. Overdr. ICW 35.
R. Kik, 1967. Boerderijverplaatsing in de ruilverkaveling
Rolde. Geodesia 9.4.
R. Kik, 1969. Een methode voor het vervaardigen van een
voorlopig toedelingsplan. Nota ICW 508.
R. Kik, 1971. Schematisch toedelingsplan voor de ruilver
kaveling Steenwijksmoer. Nota ICW 606.
R. van der Schans, 1968. Automatisering van de toedeling
bij ruilverkaveling. Ingenieursscriptie, Technische Hoge
school, Delft.
G. F. Witt, 1969. Automatisering van de toedeling bij ruil
verkaveling. Tijdschrift voor Kadaster en Landmeetkunde
85.5: 267-284.
215
