PV|'
1
- ontwikkeling en test van een fotogrammetrisch
reductieprogramma voor de nieuwe K-50 camera
[9]
- verbetering van bestaande reductie-programma's
- ontwikkeling van testprogramma's voor de mono-
comparator [8]
- feasibility-studies inzake:
laserveiligheidsapparatuur en verlichtingslaser
- berekeningen in het kader van het short-are
programma [9],
Naast de richtingsmeting vinden we thans ook de
afstandsmetingen naar satellieten. Dit gebeurt met
radarmethoden. Zowel in het radio- als in het
optische deel van het elektromagnetische spectrum.
Met behulp van lasers zijn tot nu al zeer veel
belovende resultaten behaald, waarbij het er thans
naar uitziet dat de relatieve nauwkeurigheden die van
bijv. de fotografische methoden aanzienlijk over
treffen.
De werkwijze is als volgt: een zeer korte lichtpuls
wordt uitgezonden en door de satelliet gereflecteerd
en vervolgens weer opgevangen op het aards waar
nemingsstation, alwaar men de looptijd van het
lichtsignaal zodoende kan meten. De helft van deze
looptijd vermenigvuldigd met de lichtsnelheid geeft
dan de verlangde afstand. Het lijkt zo eenvoudig
maar zoals zo vaak ook hier vele problemen. De
lichtpuls bijvoorbeeld moet eigenlijk zo kort moge
lijk zijn teneinde een zo groot mogelijke nauwkeurig
heid te bereiken. Willen we hier een decimeter-
precisie halen? Wel dat betekent in tijd een precisie
van 10 cm op 300.000 km/sec. is ongeveer 0,33 mil
jardste seconde of 0,33 nano seconde! Men moet
tellers hebben die, elektronisch tellend, een derge
lijke oplossend vermogen hebben; de steilheid van
de pulsflanken moet goed gedefinieerd zijn enz. enz.
Dan de totale uit te zenden energie, deze moet van
de grootteorde van 1 watt-seconde zijn, of meer. In
termen van vermogen betekent dit lichtpulsen van
één miljard watt! Daarbij komt dat de satelliet zgn.
coöperatief moet zijn d.w.z. dat deze spiegels aan
boord heeft die het uitgezonden licht reflecteren en
wel zodanig dat het weer in onze richting terugkomt.
Het uitgezonden licht moet zich noodzakelijkerwijs
bevinden in een zeer smalle bundel o.a. i.v.m. het
feit dat de ontvangen energiedichtheid toch al af
neemt met de vierde macht van de afstand. Toch
willen we de satelliet raken en dit betekent weer
speciale eisen aan de zgn. voorspellingen. Dit zijn
de grootheden volgens welke de laser en ontvanger
wordt voorgericht. Ook voor de ontvangst-eenheid
gelden zeer zware eisen. Tot nu aangetoonde resul
taten, met gebruikmaking van zgn. Ie generatie
systemen, wijzen op een relatieve nauwkeurigheid
van 15 x 105 a 1106 of beter; globaal 5 a 1 m in
de positie van een aards waarnemingsstation [10].
Hierbij moet men wel bedenken dat bij benutten van
verdergaande nauwkeurigheid door het inschakelen
van zgn. 2e generatie systemen, zoals bijv. straks te
Kootwijk, de coördinaten niet meer gerelateerd
kunnen zijn aan het zwaartepunt van de aarde, om
dat hiervoor steeds vereist is inschakeling van de
satellietbanen. En dat proces kost een groot gedeelte
van de gewonnen extra nauwkeurigheid. Men zal dus
de grotere relatieve nauwkeurigheid kunnen aan
wenden in een aards net van waarnemingsstations
zodanig, dat alleen de vorm en de schaal bepaald
zijn, dus geen oriëntering en absolute ligging. Dit
laatste, dus oriëntering en absolute ligging is alleen
met een meer beperkte nauwkeurigheid mogelijk.
satellite equipped
control
,,0-switch"
photo- multipliei
iving telescope
transmitting
ipps^
1 Mc/s
rubidium
frequency and
timing Standard
5 Mc/s
photo-
detector
Principe Laserafstandsmeting
«tart I
«top
•top
Inhibit I
amplif iei
pre-set
„range gate
3000 V
cooling unit
photo-multipliei
Schema van de apparatuur voor laserafstandsmeting
ngt 74
157
