Automatische verwerking van kadastrale metingen
J. Polman
1 Inleiding
De automatische verwerking van kadastrale me
tingen wordt sinds begin 1973 door het Kadaster in
eigen beheer uitgevoerd met behulp van de P880
computer en de Coragraph tekenautomaat van het
C.T.O. Deze werkwijze is gebaseerd op het systeem
„Detailmeting", dat is beschreven in (1).
Ter beoordeling van het ontwikkelde systeem
„Detailmeting" volgt eerst een bespreking van het
systeem aan de hand van een aantal aspecten, die
bij een systeem voor automatische verwerking van
kadastrale metingen van belang zijn. Daarna zullen
enkele gedachten over de opbouw en instandhou
ding van een coördinatenkadaster naar voren wor
den gebracht. Een belangrijk aspect, dat daarbij ter
discussie wordt gesteld is het puntnummersysteem,
dat daaraan ten grondslag zou kunnen liggen.
2 Bespreking systeem Detailmeting
Volledigheid
Men kan bij de meting gebruik maken van polaire
metingen, klassieke meetlijnen en snijpunten.
Met deze drie bepalingswijzen kan men in de prak
tijk in het algemeen alles meten. Mogelijk zou de
toevoeging van het z.g. bogensnijpunt een nog
flexibeler meting mogelijk kunnen maken.
Betrouwbaarheid
Men heeft de beschikking over een scala van con
trolemethoden te weten:
- controle van polaire meetseries met een tweede
oriëntering;
- controle van dubbelpuntsafstanden;
- toleransberekening voor sluitfouten van meet
lijnen;
- controle d.m.v. eigenmaten;
- ccllineariteitscontrole;
- somcontrole bij de grootteberekening;
- visuele controle van de kaart.
Het blijkt dat er in de praktijk nogal verschillende
opvattingen bestaan over de toepassing van de
diverse controles. Dit is natuurlijk ook afhankelijk
van de aard van het project, men zal in een sloten-
gebied b.v. geen eigenmaten meten.
Nauwkeurigheid
De moderne elektronische afstandsmeter geeft de
mogelijkheid zeer goede meetresultaten te bereiken.
Toch zal men bij de meting aandacht moeten schen
ken aan de relatieve nauwkeurigheid van detail
punten. Aan dit aspect van de voerstraalmethode is
tot nu toe weinig aandacht besteed, waardoor in
de praktijk de neiging ontstaat vanuit een opstel-
punt alles op te meten wat er op te meten valt zon
der zich af te vragen of bepaalde terreindetails
niet beter vanuit een ander opstelpunl kunnen
worden bepaald. De methode van verdichting zoals
die bij klassieke metingen gebruikelijk is, ligt bij de
voerstraalmethode minder voor de hand.
Gegevensverwerving
Het systeem is gebaseerd op het gebruik van pons
documenten. De polaire metingen worden inge
vuld in het terrein, de klassieke metingen en de
controlematen worden eerst op het veldwerk ge
noteerd en vervolgens op kantoor op een pons
document overgenomen. Ook de codering van de
kaart en van de grootteberekening geschiedt op
kantoor. Gebleken is, dat het invullen van pons
documenten nogal arbeidsintensief is, waarbij ook
nogal eens fouten ontstaan. Gezocht wordt naar
mogelijkheden om dit te verbeteren, b.v. door ap
paratuur toe te passen waarop de metingen direct
kunnen worden ingetoetst en vastgelegd op een
informatiedrager. Voorts zal de introductie van een
zelfregistrerende tachymeter het invullen van pons
documenten in het veld overbodig kunnen maken.
Verwerkingsprocedure
De verwerking van een project, gemeten volgens
het systeem Detailmeting geschiedt gefaseerd. Na
elke fase heeft men de gelegenheid eventueel nood
zakelijke mutaties aan te brengen. De mutatie
methodiek m.b.v. regelnummers voldoet uitstekend,
waarbij vooral de verwijzing naar veldwerknum
mers een belangrijke rol speelt bij de opsporing van
fouten.
Resultaten
De resultaten bestaan uit:
- een coördinatenlijst, die in het veldwerkarchief
wordt opgeborgen ter completering van de nume
rieke gegevens op de veldwerken;
Voordracht gehouden op het NVG-congres over „Auto
matisering van de kaartvervaardiging" op 17 oktober 1974.
36
ngt 75
