in straks mensen zullen worden opgeleid, die in de
bouwput van hun eigen land staan. Laten we hopen
dat die opleiding hen in staat zal stellen de mensen
van dat land gelukkiger te maken." Want dat wilde
Schermerhorn. Hij wilde met zijn vak meer geluk
en welvaart brengen aan andere mensen.
In de omgang met professor Schermerhorn ont
kwam je haast niet aan zijn autoriteit. Voor som
migen was dat wel eens moeilijk. Ook zijn uitdruk
kingen, zijn licht spottende wijze van aanspreken
(„Waarde heer, werden niet altijd door een
ieder op de juiste waarde geschat. Maar Schermer
horn was ook de man naar wie je toe kon gaan, als
je problemen had, „in de nesten zat" zoals hij dat
zelf uitdrukte. Kortom Schermerhorn was een baas,
een leidinggevende persoonlijkheid.
In het voorjaar van 1975 had ik het genoegen nog
eens een gesprek met professor Schermerhorn te
mogen hebben. Het bestuur van het landmeetkundig
gezelschap „Snellius" had mij gevraagd iets te
schrijven over de historie van het oude geodesie-
gebouw, en wie zou mij beter in kunnen lichten over
de vooroorlogse periode dan professor Schermer
horn? Mijn schriftelijke verzoek werd onmiddellijk
telefonisch ingewilligd. „We kunnen zo lang praten
als we willen," zei hij, „ik ben immers rentenier!"
Het werd inderdaad een lang gesprek, een gesprek
dat voor mij een persoonlijke belevenis was, maar
waarin ook hijzelf zichtbaar plezier had. Maar de
vooroorlogse periode kwam aanvankelijk niet aan
bod; de toen 80-jarige Schermerhorn had nog altijd
een grote belangstelling voor wat er om hem heen
gebeurde! Telkens benadrukte hij dat de ITC-
periode de belangrijkste van zijn leven was geweest.
Reëel denkend als hij was, maakte hij zich een
beetje bezorgd, dat het hem niet meer gegeven zou
zijn om het 25-jarig jubileum van het ITC mee te
mogen maken. Gelukkig is die vreugde hem wel
geschonken.
Toch hebben we ons nog een tijdje verdiept in het ver
leden en mocht ik uit zijn mond nog eens de ver
halen horen over de kleine ondeugendheden van het
personeel, dat in de dertiger jaren het oude geodesie-
gebouw bevolkte. Toen ik hem bij het weggaan wilde
bedanken voor het gesprek zei hij„We hebben
elkaar een genoegen gedaan."
Professor Schermerhorn is voor ons een begrip.
Een begrip van een mens die zich volledig inzet
voor het werk dat zijn ideaal is. Hij heeft het geluk
kig mee mogen maken, dat zijn ideaal verwezenlijkt
werd. Jongere mensen hebben zijn streven begrepen
en zullen professor Schermerhorn's werk verder
vervolmaken.
Moge ook dat een troost zijn voor mevrouw
Schermerhorn en haar kinderen.
H. C. van der Hoek
nflt 77
59
