191
stelling van zaken, die alleen geschikt schijnt om de menschen
op een dwaalspoor te brengen.
Er valt zeer zeker niets te zeggen tegen de opmerking, dat de
diensten, als het kadaster in Nederland bij het begrooten der
belastbare opbrengst en de daaruit afteleiden grondbelasting bewijst,
van het kadaster in Indië niet kunnen verwacht worden.
Wanneer echter op de reden daarvan mede de aandacht was
gevestigd, gelijk de eisch eener toelichting medebracht, dan zou
tevens de gevolgtrekking als onjuist achterwege zijn gebleven.
Immers in Nederland worden gelijksoortige gronden naar
klassen verdeeld en binnen elke gemeente aan iedere klasse
eene zekere huurwaarde per hectare toegekend, terwijl uit deze
factoren de belastbare opbrengst wordt berekend. Hier daar
entegen slaat men een perceel niet in verhouding tot zijne
uitgestrektheid, maar tot de opbrengende huur- of de verkoop
waarde in eens aan.
Vandaar natuurlijk een groot verschil in behandeling. Maar
zulks brengt geenszins mede, dat men bier niet, evenals in Neder
land en overal elders, zou noodig hebben de omschrijving van
elk perceel of land, het onderwerp van eenen afzonderlijken aan
slag uitmakende; eene omschrijving, voldoende om het stuk grond
van elk ander te onderscheiden en daardoor ook op het terrein
met zekerheid terug te vinden.
Dit nu is zonder kadaster, zonder kaart, waarop elk zoodanig
stuk duidelijk is voorgesteld, niet te doen, speciaal wanneer het
perceelen betreft, welke in groepen aan elkaar sluiten, zooals in
steden of kleinere plaatsen het geval is.
In Nederland, waar elk stukje grond op de kadastrale kaart
is afgebeeld, heeft die omschrijving plaats door het opnoemen der
kadastrale kenmerken, die met de openbare registers in overeen
stemming worden gehouden. De kenmerken bestaan in den naam
der gemeente, de sectie-letter en het nummer, welke ook op de
kaart voorkomen; zoomede den naam van den eigenaar, welke
in een der registers bij elk perceel te vinden is.
