49
den grond vele malen zullen overtreffen. De hooge kosten zijn
een gevolg:
1°. van de belastingen op de overdracht nl. die van registratie,
zegel en overschrijving, en
2°. van de formaliteiten, die de wet eischt, om benadeeling
van minderjarigen, curandi, afwezigen enz, te voorkomen.
Het bedrag der belasting is in zulke gevallen in sterke wanver
houding met de waarde van het overgedragene en van benadee
ling van minderjarigen of met hen gelijk gestelden kan wel ter
nauwernood sprake zijn. De wet streeft dan haar doel voorbij.
Er is daarom alle redenom voor akten ter grens-rectificatie
de belasting en de formaliteiten tot een minimum te beperken.
Dit denkbeeld is gemakkelijk in toepassing te brengen. Men
late tusschen naburige eigenaars akten ter grensrectificatie op
ongezegeld papier ongeregistreerd ter overschrijving toe, waarin
voogden, curators, bewindvoerders, bestuurders van zedelijke
lichamen enz. zonder machtiging van den rechter of van hoogere
collegiën kunnen meewerkenindien die akte eene verklaring
inhoudt van den landmeter, die de nieuwe grens voor het
kadaster heeft opgemeten, dat de opervlakte en waarde van het
verkochte of geruilde deel een zeker vast te stellen grootte en
bedrag niet overschrijdt. Daarmede zou ook een der bezwaren
zijn weggenomen om de notariëele akte voor andere handelingen
omtrent onroerende goederen verplichtend te stellen.
De beantwoording der vraag, op welke grondslagen een nieuw
kadaster moet rusten, is van actueel belang. Dit blijkt uit het
onloochenbare feit in het vorig jaar (1885) door de verga
dering der Vereen, voor Kad. en Landm. en zelfs door de
Regeering openlijk erkenddat reeds in een zeer groot aantal
gemeenten het kadaster in een toestand verkeertdie deugdelijke
bijhouding ondoenlijk maakt. Dit aantal neemt steeds toe, want
de toestand in de meeste andere gemeenten is weinig beter.
De vernieuwing van het kadaster, die tientallen jaren zal duren
en millioenen zal kostenis onvermijdelijk. Er zijn kadastrale
