5
als het ware in gemeen overleg werden beraamd en na indiening
bijna altijd door den Raad van State werden goedgekeurd.
Op een principieel verschil tusschen het later volgende Fransche
kadaster en het hier besprokene dient te worden gewezen.
Ten einde nl. te blijven in het kader van herziening van een
reeds gevestigd stelsel, rekende men zich verplicht, vast te houden
aan de oud Hollandsche wijze van regeling der grondbelasting, die
oorspronkelijk was vastgesteld op den 100stan of 200sten penning
over de waarde der eigendommen
Daarom werd bepaald, dat de waarde der eigendommen de grond
slag zou vormen van den aanslag.
De kohieren, waarin men zich voorstelde de eigendommen te om
schrijven, met hun nummer in volgorde van de ligging op het terrein,
hun soort, den naam van den eigenaar en den daarvoor bepaalden
aanslag, waren zeer eenvoudig ingericht.
Voor ieder eigendom was een voldoende ruimte bestemd, om daarop
voor een lange reeks van jaren wijzigingen bij te houden.
Een tweede register bevatte de namen der eigenaren, alphabetisch
gerangschikt.
Onder die namen bevond zich de recapitulatie van de verschillende
eigendommen, welke verspreid in het register voorkwamen met het
nummer en den aanslag; dit was als het ware de rekening van iederen
belastingschuldige.
De gebouwde eigendommen op het platteland, welke tot nu toe onbe
last waren en die voor het vervolg belast moesten worden, werden
te velde opgenomen, genommerd en onder den naam van den eige
naar geboekt.
Door drie deskundigen werden de eigendommen getaxeerd, zonder
gemeen overleg, maar volgens aangenomen regelen.
De middelsom dezer schatting vormde de basis waarnaar de aan
slag zou geschieden.
Op dezelfde wijze handelde men met den aanslag van tienden,
molens, werkplaatsen, fabrieken, enz.
Men stelde landmeters aan, welke in last hadden het terrein op
te meten, de perceelen in kaart te brengen, te nommeren in volg
orde der ligging, de grootte te berekenen en die te boeken in een
register «maatboek" genaamd.
