15
paar niet onbelangrijke verschillen. Het Torrens-stelsel namelijk
geeft certificaten af, die slechts in beperkte mate splitsbaar en slechts
in beperkte mate verhandelbaar zijn. Splitsing kan naar Australisch
recht de houder slechts dan verkrijgen, wanneer hij een zichtbaar
stuk wenscht af te scheiden; want afscheiding van een evenredig
deel of vestiging van een zakelijk recht wordt behandeld volgens de
beginselen, die voor totale overdracht gelden. Overdracht anderer-
zijds kan in beginsel slechts éénmaal plaats hebben, de tweede over
dracht is eene onregelmatigheid, die de hypotheekbewaarder niet
door de vingers behoeft te zien. Iedere verkrijger is dus strikt
genomen genoodzaakt, zijn recht te doen verifiëeren ten einde de
beschikkingsbevoegdheid te erlangen. Hij kan echter van geluk
spreken, dat die verificatie niet nauw wordt genomen, zoodat hij dus
van de leemten van het stelsel niet veel bespeurt. Dit voert terug
tot de opmerking, dat het Torren s-stelsel kan worden gekenschetst
als een verminkt of bedekt mobilisatie-stelsel, welks veel geprezen
deugden voortkomen uit de beperkte mobilisatie, die het stelsel
inhoudt. „Een zuiver mobilisatie-stelsel," als hoedanig volgens den
heer Boer het Torrens-stelsel niet mag worden aangemerkt, zoude
mijns inziens de voorkeur verdienen nog minder om het praktische
verschil dan wel, omdat men daardoor zoude toonen, op de hoogte
te zijn van het onderwerp, dat men regelt. Ter loops wijs ik hier
nog op de omstandigheid, dat Torrens de rechten van certificaat
houders in vele gevallen opoffert, waar men ze veeleer beschermen
moest. Zoo is het bijv. geoorloofd een onroerend goed te execu-
teeren, zonder dat men daartoe op het eigendomsbewijs beslag behoeft
te leggen. Dit is, dunkt mij, verkeerd gezien, omdat de wetgever,
waar hij eenmaal „papieren van waarde" schept of toelaat, alles
moet doen om de circulatie te beveiligen. Met name, moet hij
derhalve executie voor schuld op het „gedocumenteerde recht" uit
sluiten, zoolang het document zelf nog circuleert. Om dezelfde reden
acht ik het een misgreep van den Australischen wetgever, dat hij
het nemen eener voorloopige inschrijving toestaat ook aan hen, die
het certificaat niet kunnen vertoonen. Ik releveer zulks daarom,
omdat sommige personen zoo verliefd zijn op het Torrens-stelsel,
dat zij zelfs in dit onverantwoordelijk opofferen der belangen van
de certificaathouders een staaltje van hooge legislatieve wijsheid zien.
