De werking van het Negatieve Stelsel van Openbaarheid.
Als men de schrijvers raadpleegt, die blijk gaven van eene bijzon
dere voorliefde voor de negatie, waardoor ook ons hypothecair stelsel
wordt gekenmerkt, dan komt men meermalen in verzoeking om daar,
waar de nadruk wordt gelegd op de vrijheid van het verkeer, onder
dit volgens hen goed werkende stelsel, een vraagteeken te plaatsen,
als stil protest tegen beweringen, die op zijn minst genomen in twijfel
mogen getrokken worden.
Niet alleen de koopers, die zich rekenschap hebben gegeven van
de zeer bezwarende voorwaarden, waaraan zij zich bij openbaren
verkoop dikwijls onderwerpen moesten, maar ook zij, die nu en dan
in de gelegenheid waren om den rechtstoestand van den grond, zoo
als die uit de openbare registers kan beoordeeld worden, met den
bezitstoestand die volgens den bezitter op den titel van aankomst
gebaseerd is te vergelijken, zullen die verzoeking veeltijds niet
kunnen wederstaan.
De vrijheid van het verkeer wordt echter ter aanbeveling van het
stelsel geroemd, en het vrije onderzoek noodzakelijk geacht, opdat
de koopers en geldschieters onder hypothecair verband, die nu een
maal niet op de openbare registers mogen vertrouwen, aan het gevaar
van gedupeerd te zullen worden, ontkomen zullen. Het komt mij
daarom wenschelijk voor, waar de voor- en nadeelen aan het
negatieve stelsel verbonden, herhaaldelijk, en vooral in den laatsten
tijd gewikt en gewogen zijn, de werking van dit stelsel in de
praktijk, nog eens na te gaan.
Alvorens daartoe over te gaan, acht ik het echter noodig aan te
geven, op welk standpunt de verdedigers van het negatieve stelsel
zich geplaatst hebben, ten opzichte van de gebreken van dit stelsel
