179
strooken, die ter weerszijden van de oude rivier kunnen droog
vallen, als „verlaten bedding" Staatseigendom, of moet de Staat
voor den ingenomen grond schadeloos stellen, en den droog
gevallen grond, als aanwas, ingevolge art. 79, overlaten aan de
eigenaren der aangrenzende oeverlanden? En is het, om aan
spraken op schadeloosstelling te doen ontstaan, noodig dat de
nieuwe en de oude bedding gescheiden blijven, of mogen beide
vereenigd zijn en is dan art. GO van toepassing in ieder geval
van afslag, wanneer maar gelijktijdig elders een deel der bedding
droogvalt
Is art. 61 niet als overcompleet te beschouwen? Wanneer het
woord rivier in art. 58, in algemeenen zin moet opgevat worden
dan schijnt zulks het gevalmaar zelfs al zijn in laatstgenoemd
artikel uitsluitend niet openbare rivieren bedoeld, was het dan nog
wel noodig hier te herhalen dat de eigendom van niet openbaar
water behoort bij den grond waarop het staat?
Art. 79 kan bij eerste beschouwing, en meer nog bij vergelijking
met art. 651 B. W., den indruk geven, alsof het een geheele
wijziging der heerschende begrippen bedoelt. Waar het tegen
woordige Wetboek de voorwaarde stelt dat „aanslijkingen en
aanwassen", om den „eigenaars van den oever" te behooren,
„natuurlijk, langzamerhand en ongemerkt aan de landen" moeten
opkomen, maakt het Ontwerp geen melding van die beperkingen
en kent het „de aanspoelingen of aanwassen onder welken naam
ook bekend", toe aan den eigenaar van den grond, waaraan de
aanwas plaats heeft.
In dit onderscheid ligt voldoende grond om te overwegen of
't Ontwerp de strekking kan hebben om alle uitbreiding der oever
landen, elke oppervlakte die door verhooging van den rivierbodem
van rivier tot land geworden, met het oeverland vereenigd is, den
eigenaren der oeverlanden toe te kennen.
Zeer zeker zou daarmee een belangrijke stap zijn gedaan op
den weg langs welken een zeer afdoend middel tot vermijding
van alle moeilijkheden te bereiken is. Maar, het is om meer dan
een reden niet aan te nemen, dat aan art. 79 die uitgebreide
beteekenis moet gehecht worden. Vooreerst zoude het bij dus
danige ingrijpende verandering in de gebruiken niet overbodig
