118
het grondboek of naar de registers van over- en inschrijving, zoo
danig zijn ingericht, dat naast eenigerlei speciale aanduiding van
het object wordt verwezen naar het groedboekblad of het volg-
nommer van het register van over- of inschrijving, waarin dat
object als onderwerp eener rechtshandeling wordt vermeld. De
openbaarheid berust dan op de specialiteit van het object.
Die specialiteit nu kan op verschillende wijzen worden gegeven.
Geeft men aan elk eigendomsperceel een naam, dan heeft men reeds
een bijzonder kenmerk, maar een kenmerk, waarmede het object
wordt aangeduid ook als het willekeurig vergroot of verkleind is.
Het eigendomsperceel kan dan op het terrein wel worden aange
wezen, het kenmerk kan dan wel de grondslag zijn voor de boek
houding onder een hypothecair stelsel met negatieve of zelfs met
positieve openbaarheid, maar dan alleen voor de rechten op den
grond en voor den persoon, die de rechten uitoefent, terwijl in
het midden wordt gelaten waar de grenzen zijn van het voorwerp,
waarop de rechten worden uitgeoefend. De specialiteit van het
hypothecair stelsel is dan onbepaald en men heeft dus een stelsel
met negatieve specialiteit.
Onder zoodanig stelsel zou men kunnen volstaan met, even als
ten onzent aan de gebouwen, aan de ongebouwde eigendommen een
wijknommer te geven en dat bij de hypothecaire boekhouding in
te lijven, om hetzelfde effect te bereiken als met een kadaster-
nommer, waaraan in rechte geen beteekenis is gegeven.
De grenzen kunnen dan door een buurman, die geen partij was
in de akte, worden betwist, zelfs dan als zij nauwkeurig omschreven
en vastgelegd zijn, hetzij in de akte hetzij in een ander openbaar
document, waarnaar de akte verwijst; de specialiteit is negatief.
Een hypotheekstelsel wordt gezegd te zijn gebaseerd op de posi
tieve specialiteit als de speciale aanduiding van het onroerend goed
in transporten, borderellen enz. moet geschieden op zoodanige wijze,
dat de verkrijger volkomen zekerheid heelt omtrent de grenzen van
dat goed.
Om het beginsel van positieve specialiteit te verwezenlijken behoeft
men dus niet eens een kadaster ten grondslag te leggen. Men
kan daartoe volstaan, zooals onder de hypothecaire wetgeving van
Tunis b.v. is geschied (Wet van 5 Juli 1885), met een naam te
geven aan het grondstuk en op dien naam de hypothecaire boek
houding te baseeren, mits omtrent de grenzen van het grondstuk
