waarover de heer Hoffmann sprak op de verg. Not. Ver. 1900
(sten. versl. blz. 68):
«Wij vragen om een kadaster met bewijskracht voor de grenzen
«de Heer van Iterson meent, met ons bezitskadaster past het
«ons tevreden te zijn, vooral wanneer wij dat nu eens heel mooi
«oppoetsen, d.w.z. vernieuwen en verbeteren.
«De Heer Boer zegt: 't mocht wat, dan fabriceert gij een ver-
gissingskadaster, en ik vestigde er, nu 't zoo te pas kwam, uwe
«aandacht op, dat we op een hocus pocus pilatus pas hypothecair
«kadastraal stelsel, kunnen roemen, dat stellig een gezonde zuivering
«zal ondergaan, wanneer onze bescheiden wenschen in vervulling
«komen.»
Heusch er valt over die zaak niet veel nieuws te vertellen. In
de vroegere jaargangen van ons tijdschrift en in het sten. Versl.
van de verg. Not. Ver., is ze van alle kanten bekeken, technisch
zoowel als juridisch.
Wie van de ouderen nu nog niet weet, wat wij bedoelen met
een kadaster met bewijskracht, zal het wel nooit te weten komen.
Waar in de «Haagsche motie» iets is opgenomen over de
technische ontwikkeling van ons personeel, daar is dit een gevolg
daarvan, dat wij meenen te moeten protesteeren tegen uitlatingen,
die afbreuk kunnen doen aan de achting waarin de tegenwoordige
kadasterambtenaren zich mogen verheugen.
Wij zijn allen voorstanders van betere opleiding, doch komen
op tegen de voorstelling, alsof het overgroote deel van het tegen
woordige kadasterpersoneel geen belangrijke diensten zou kunnen
bewijzen bij de inrichting van een kadaster met bewijskracht.
Wij komen op tegen de overdreven voorstelling als zou aan
het geleidelijk totstandkomen van zoo'11 kadaster niet kunnen
gedacht worden, vóór dat een enorm aantal jongeren éen tot
nog toe hier te lande onbekende trap van wetenschappelijke
ontwikkeling op kadastraal technisch en kultuurtechnisch gebied
bereikt zou hebben.
Ten slotte tot de jongeren in de eerste plaats, nog een paar
citaten van den Fleer Hoffmann.
«Terugblik blz. 155:
«Last not least», wijzen wij op de Verslagen onzer Jaarver-
129
