EEN LASTIG GEVAL!
In 1833 bleek dat op het technisch bureau van het kadaster
te Maastricht 24 stuks kantonnale verzamelkaarten en 14 gere
duceerde minuten der kantonnale plans ontvreemd waren.
Deze plans moesten dienen voor de militaire verkenningen,
waarvan de kolonel van Gorkum op dat oogenblik in Limburg
en te Maastricht het hoofd was.
Toen men die ontvreemding ontdekte, werd onmiddellijk eerst
stil, daarna in wijderen lering* een onderzoek ingesteld, wie clc
schuldige zou zijn.
In dien tijd stond men met België op oorlogsvoet en Maas
tricht was de veste, waarin het Nederlandsche gezag nog hoog
gehouden werd.
Zeer onaangenaam was dat vermissen, daar het vermoeden niet
ongewettigd scheen, dat de kaarten naar het vijandelijk kamp in
België verhuisd waren.
Men moest, hoe noode ook, de Justitie er in halen, terwijl de
hoofdambtenaar van het kadaster inmiddels pogingen in het werk
stelde, om de verdwenen plans weer in bezit te krijgen. Snij kers,
teekenaar bij het kadaster, werd sterk verdacht, wijl hij heimelijk
Maastricht verlaten had, wat hij kon doen met een poortpas, die
alleen recht gaf de vesting gedurende een paar dagen te verlaten.
Hij had echter al zijn have medegenomen en 't scheen, dat
hij niet voornemens was ooit terug te keeren.
Nader onderzoek leerde, dat Snij kers naar Hasselt gegaan
was, daar audiëntie bij den Gouverneur aangevraagd en ook ver
kregen had.
Wat daar besproken werd, meldt de geschiedenis niet, maar
Sn ij kers reisde verder naar Brussel.
De betrokken verantwoordelijke kadastrale ingenieur had hem
expressen nagezonden, toen men zijn spoor gevonden had en
erlangde zekerheid, dat hij de kaarten mede had genomen.
Te Hasselt had Sn ij kers zijn speurders het spoor bijster ge
maakt door een pas naar Chfdons te nemenin werkelijkheid was
hij veilig in Brussel.
Hij had de waarde van het gestolene ver overschat; toch zag
het legerbestuur het verdwijnen ongaarne.
Te Brussel zat de ontvreemder gladweg verlegen met zijn buit,
177
