155 zich zulke gevallen voor te stellen en zal nu wel begrijpen welk soort gegevens het kadaster onder de bestaande voorschriften heeft voor de werkelijke eigendomsgrenzen, in vele van de ge vallen dat cultuurgrenzen eigendomsgrenzen zijn geworden. Er zijn verschillende manieren beproefd of aan de hand gedaan om een goede kadastrale aanduiding mogelijk te maken, die thans in volgorde zullen worden besproken: i°. Het in overeenstemming houden van kaart en terrein ook wat betreft alle veranderingen, die de gebruikers in cultuurgrenzen aanbrengen. Hiervoor zijn reeds de redenen vermeld waarom die methode grootendeels is verlaten. 2°. Het bij eiken verkoop van wege het kadaster laten onder zoeken of kaart en terrein nog met elkaar in overeenstemming zijn. Deze maatregel zou inderdaad afdoende zijn, daarbij be hoorde dan tegelijk de nieuwe eigendomsgrens te worden vast gelegd door meting. Ze is o. a. aanbevolen door den heer Snethlage in het Weekblad voor Privaatrecht, Notarisambt en Registratie jaarg. 1900, n°. 1602422, maar niet met groote warmte, de schrijver wijst daarbij op de groote kosten en bezwaren aan een kadastrale opmeting van een eenigszins uitgebreid terrein ver bonden en op de kans van eindelijke toewijzing in massa der goederen, waardoor zou kunnen blijken dat de geheele meting met al het daaraan verbonden tijdverlies, de kosten en arbeid overbodig waren. De heer van Iterson zei er van (blz. 71 v. h. Verslag der debatten over de Praeadviezen)«Nu zal men «zeggen alle moeilijkheid kan men vermijden, wanneer men, «voordat men koopt, door een landmeter de grenzen, zooals de «kadastrale kaart die aangeeft, laat uitzetten op het terrein. Dit «kan men nu wel zeggen maar in de praktijk gebeurt het toch «niet. Het is de regel niet en het zal ook wel nimmer de regel «worden.» Het is er m.i. inderdaad ver van af dat het nog eens gewoonte zal worden, menigmaal wordt de kaart door partijen op het kan toor van den notaris ingezien en wordt daar op het oog nagegaan en beslist of ze de indeeling van het terrein goed weergeeft. We kunnen dus wel aannemen dat de ten 2™ aangegeven weg niet algemeen en in elk voorkomend geval zal worden ingeslagen.

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Tijdschrift voor Kadaster en Landmeetkunde (KenL) | 1915 | | pagina 159