72
ooral door de bemoeiingen van Gauss en Weber ging in
den loop der 19e eeuw de studie der aardmagnetische verschijn
selen met reuzenschreden voorwaarts en verrezen niet alleen
langzamerhand meerdere observatoria, doch werden ook ten
opzichte van geheele landstreken de magnetische elementen
stelselmatig bepaald.
Aan de Observatoria vindt in den regel thans de bepaling
der magnetische elementen niet alleen plaats door persoonlijke
waarneming met behulp van de daarvoor bestemde kostbare en
zeer gevoelige instrumenten (magnetische theodolieten met
declinatorium, naald-inclinatoria en aard-inductoren), doch
worden de dagelijksche veranderingen der elementen tevens van
oogenblik tot oogenblik door «magnetographen» automatisch
geregistreerd.
Groot is daarbij de last, die in den vorm van voortdurende
storingen hoe langer hoe meer wordt veroorzaakt door de groote
vlucht, welke het electrische bedrijf langzamerhand heeft genomen,
vooral in den vorm van electrische stratenbanen en menig
observatorium werd dientengevolge reeds onbruikbaar en moest
naar elders worden verplaatst.
Zoo werd in 1883 een nieuw magnetisch Observatorium
gevestigd te Pare Saint-Maur op n K.M. afstand ten Oosten
van het Observatorium te Parijs; in 1902 moest dit echter
weder worden verlaten, tengevolge van den aanleg van eene
electrische «.trolley»-baan in de nabijheid en te «Val-Joyeux»
°P 35 K.M. ten Westen van Parijs werd dientengevolge een
nieuw observatorium betrokken.
Het magnetische observatorium te Utrecht werd in 1899
overgebracht naar de Bilt en München zoo bekend door de
werkzaamheid van Lamont is thans vrijwel waardeloos ge
worden en moet worden verplaatst.
Reeds in het midden der 19e eeuw heeft de Münchener
Professor Lamont de waarnemingen te München begonnen
in 1841 Duitschland in groote trekken en Beieren reeds
meer gedetailleerd opgenomen op een 240-tal stations. De
kaarten van Lamont bevatten lijnen van gelijk magnetisch ver
schil met betrekking tot het aardmagnetisch Observatorium
te München, in overeenstemming met de toenmalige opvatting,
dat deze verschillen over zeer lange tijdruimten even groot zouden
