too
(overeengekomen was gemiddeld i7o gram per vierkante meter.)
Het gewicht van v. Gelders planpapier is 200 gram per
vierkante meter.
Hoewel het onderzoek uitwees dat de grondstof, het aschge-
halte, de rekbaarheid, de weerstand, enz. dezelfde waren als van
het dunner teekenpapier (go gram per M2,), bleek de breeklengte
gemiddeld slechts 473^ M. te bedragen.
De Heer Eerman merkt hierbij op: «Ik zou persoonlijk niet
«aarzelen beide papieren goed te keuren. Vooreerst is 6500 M.
«voor de zwakste richting een ongekend hooge eisch, maar er
«komt nog bij dat de weerstand tegen kreukelen zoo buitenge-
«woon groot is, dat die mindere breeklengte niet veel ter zake
«doet».
Het schijnt bij den eersten indruk vreemd, dat papieren van
dezelfde grondstof zoo verschillende breeklengte hebben.
De fabrikant meent, «dat de samenstelling een normale samen
vloeiing der vezels kan hebben bemoeilijkt. Ook geeft de grove
bewolking vermoedelijk eene verklaring. Even als bij een ketting
de sterkte bepaald wordt door den zwaksten schakel, zoo wordt
de van een smalle strook papier vastgestelde breeklengte bepaald
door de dunste plek.
Het planpapier van Gelder Zonen heeft een breeklengte van
gemiddeld 4345 M., aschgehalte 2,10 °/0, weerstand middelmatig
stofklasse I, vastheidklasse 3 (Tijdschr. K. en L. 1903, blz. 68)!
Het onderzoek op radeerbaarheid wijst uit dat de lange vlas
vezel zich daartoe veel minder leent dan de verbrijzelde, of de
katoenvezel.
Wel heeft het teekenen over geradeerde oppervlakten geen
bezwaar, doch die oppervlakte is ruw; de dikte van het papier
vermindert bij radeering* belangrijk.
Het ligt in het voornemen dit papier in de eerste plaats aan
te wenden voor minuutplans, waarop geen radeering plaats heeft
6nr.Verder VO°r veldPlans van terreinen die in een toestand van
definitieve verkaveling zijn gekomen en voor kommen van steden
of dorpen, waarin geen bouwterreinen meer beschikbaar zijn en
de toekomstige radeeringen zich tot kleinigheden zullen beperken.
I. Boer, Hz.
E. R. de Vries.
