Mogelijk kom ik op deze grond-politiek van het Gouvernement later nog wel terug. Afstand in Recht van Erfpacht. Bij dit recht wil ik wat langer stilstaan, omdat het voor het landbouwend Java van zulke cultureele beteekenis is. De uitgifte in erfpacht in Nederlandsch-Indië dateert van af het jaar 1870. De bevoegdheid om gronden onder dezen titel uit te geven is aan den Gouverneur-Generaal toegestaan door eene aanvulling van art. 62 van het Regeeringsreglement bij de wet van 9 April 1870 Ind. Stbl. N°. 55 (bekend als de Agrarische Wet) vroeger reeds aangehaald. Voor dien werden de gronden voor landbouwdoeleinden slechts afgestaan in huur voor twintig of ten hoogste 40 jaren, afhankelijk van de gebezigde cultuur. De bezwaren aan dezen rechtstitel verbonden waren voor de particuliere landbouwindustrie van diversen aard. In de eerste plaats was de korte termijn, waarvoor de gronden in huur werden afgestaan een bezwaar, omdat diverse cultures, waarvan ik slechts de klapper-cultuur wil vermelden, verscheidene jaren vorderen, voordat zij winsten afwerpen en de tijd die rest te kort is, om in de eerste plaats het in den grond gestoken kapitaal terug te winnen en dan nog op een behoorlijke winst te kunnen rekenen. Een ander bezwaar was gelegen in de credietwaardigheid van het recht, door het persoonlijk karakter. De geldschieter was verplicht het huurcontract op zijn naam te laten overschrijven, wilde hij zich de noodige zekerheid verschaffen en hieraan waren verschillende bezwaren verbonden. Na 1870 werden dan ook geen gronden meer in huur uitge geven, doch wei het Recht van Erfpacht daarop gevestigd voor den tijd van 75 jaren. Dit recht was veel credietwaardiger, omdat de geldschieter meer zekerheid had, primo omdat de duur langer was en secundo omdat hij tot zekerheid der voorgeschoten gelden hypotheek daarop kon doen vestigen, waardoor hij preferent schuldeischer werd. Voor de nog loopende huurcontracten werd toen de mogelijk heid geschapen dit recht te converteeren in Recht van Erfpacht. Zoogenaamde «huurlanden» treffen we momenteel in Indië niet meer aan. I 20

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Tijdschrift voor Kadaster en Landmeetkunde (KenL) | 1923 | | pagina 120