5°
eisch der practijk. Slechts toegegeven mag worden, dat ons recht
(wellicht onze Nederlatidsche volksaard) zich verzet tegen een
plotselingen grooten overgang. Geleidelijk gaan we verder. De
kostbare bijhouding van de openbare registers moet ons betrouwbare
gegevens verstrekken. Samenwerking van wetgever, notariaat,
publiek en ambtenaar is noodig om de rechtszekerheid op te voeren.
Thans brengt het wetsontwerp op de Ruilverkaveling wederom
een positief element, n. 1. art. 72, «de ruilverkavelingsakte geldt
als titel voor de daarin omschreven rechten».
Het hoofddoel der ruilverkaveling is, naast een meer practische
vorm, aaneensluiting van verspreid liggende terreinen. Logisch
is, dat het wetsontwerp belanghebbenden oproept en door tusschen-
komst van rechtercommissaris en arrondissementsrechtbank vaststelt
wie de rechthebbenden zijn en welke de objecten waarop zij hunne
rechten uitoefenen. Men bereikt hierdoor, dat toebedeelde gronden
na de verkaveling niet op nieuw versnipperd worden door te laat
opdagende rechthebbenden. De hypothecaire schuldeischers kunnen
anders behandeld worden. Ten aanzien van hen behoeft geen
titelverzuivering plaats te vinden. Automatisch gaan hunne rechten
met behoud van rang op de nieuwe perceelen over. Voor hen
is slechts hoofdzaak behoud van de waarde van hun onderpand,
voor de eigenaren het verwerven van door hunne ligging ge
makkelijker te gebruiken terreinen.
Merkwaardig is het verzet, dat van verschillende zijden is
ontstaan tegen dit positieve element in ons negatieve stelsel.
Men vraagt zich af mag de overschrijving der ruilverkavelings
akte wel zuiverend werken, dus mag het recht, aan de akte
ontleend, wel onaantastbaar zijn?
Gezien de bovenstaande ontwikkeling, meen ik deze vraag
bevestigend te mogen beantwoorden. De waarde van dit positieve
element zal niet in een zee van negaties verzinken, gelijk wel
beweerd wordt. Het behoudt eene overeenkomstige waarde als
de hypothecaire vernieuwing van 1879, snijdt dus een later titel-
onderzoek af tot het oogenblik der overschrijving van de ruil
verkavelingsakte.
Meer terecht is opgemerkt, dat bij het onderzoek naar de
rechthebbenden verkorting van rechten kan plaats vinden. Doch
zou deze van eenige practische beteekenis zijn binnen een terrein
waar men op initiatief van belanghebbenden zelf tot ruilverkaveling
