vuld te worden met betrouwbare gegevens van een boven fiscale
eischen uitgaand kadaster over ligging, begrenzing en oppervlakte
der goederen.
Allerminst is met het bovenstaande gezegd, dat het eerste
systeem onvermijdelijk slechter zou moeten blij ven dan het tweede.
Zeer goed is een tussc'nensysteem denkbaar, waartoe het eerste
op eenvoudige wijze, geleidelijk kan omgevormd worden. Als
eisch blijve men stellen een rechtsgrond, (rechtstitel van eigen
domsovergang afkomstig van dengene, die bevoegd was over
den eigendom te beschikken; verjaring, natrekking, erfopvolging)
die den eigendomsovergang van onroerend goed mogelijk maakt,
daarnaast steeds publicatie en is eenmaal gepubliceerd, dan moet
degene, die op deze gegevens vertrouwt, geen gevaar loopen.
Billijkheidshalve stelle men echter een tijdsruimte vast, waar
binnen de gepubliceerde handelingen nog betwist of verbeterd
kunnen worden. Bovendien zou de Staat voor de ambtelijke
verrichtingen verantwoordelijk gesteld kunnen worden, gelijk
thans in Nederland ten aanzien van de administratie der hypo
theken het geval is.
Een dergelijk systeem zou minder stroef werken dan het
tweede, hiervoor genoemde. De rechtszekerheid zou hier meer
steunen op het feit, dat het publiek a. h. w. stilzwijgend zijn
goedkeuring hechtte aan de bekend gemaakte rechtshandelingen,
dan op de toestemming tot publicatie van de directie van het
grondboek. Aanbeveling zou het verdienen het gebruik van de
onderhandsche acte, althans zoo vaak minderjarigen als partij
optreden, te verbieden, in de andere gevallen overlegging van
een indentiteitsbewijs voor te schrijven.
Dit gewijzigde systeem zou het karakter van het burgerlijk
recht van iederen staat intact laten, slechts de eischen van het
verkeer, vooral die van het internationale (betrouwbare publicatie
van overdracht of vestiging van zakelijke rechten op onroerend
goed), zouden opheffing van te ver doorgevoerde rechtsonzeker
heid vorderen. Wordt b.v. door het burgerlijk recht de terug
werkende kracht eener, zelfs niet gepubliceerde, ontbindende
voorwaarde erkend, (gelijk b.v. in Nederland en Frankrijk), waar
door thans een geheele reeks eigendoms-overdrachten waaideloos
kan worden men denke aan het geval, dat A verkoopt aan
B, B aan C enz., terwijl B ten slotte de koopsom aan A niet
ii4
