i88
grens van den aldaar gedefinieerden oever). Wat doet nu I. K.
art. 69? in parenthesi, het artikel bestond reeds vóór de
invoering der Rivierenwet het laat, kadastraal gesproken,
eventueel het begroeide gedeelte van den (B.W.) oever ook bij
het perceel van den oeverlandeigenaar, waarschijnlijk omdat
diens bezit in den regel zoover gaat en ook omdat bij vroegere
oeverconstateeringen ingevolge de Publicatie van 1806 als oever-
lijn steeds werd aangenomen de snijlijn van het vlak van
middelbaren rivierstand met het oeverland, welke doorgaans met
de bij de Rivierenwet bedoelde lijn van begroeiing overeenkomt
Art. 70 en v.v. Worden grenzen van gemeenten door rivieren
gevormd, dan moet, als het rivierbed natuurlijke wijziging heeft
ondergaan, de rivier (Thalweg) als grens behouden blijven en
dan is geen wettelijke vaststelling noodig. Aldus de korte inhoud
van de res. van 19 Febr. 1907, Regie n° 25, welke waard is
in de I. K. vermelding te vinden.
Art. 77. Punten j, 6, 7 en 25. Het gallicistische «meetcijfers»
is in onze vaktaal wel een geijkte term, maar verliest toch
langzaam terrein tegen het ietwat juistere «meetgetallen».
P* 7. Een toevoegsel: «tenzij de duidelijkheid erdoor tekort
wordt gedaan», zou dit puntje iets minder onvoorwaardelijk
mogen doen luiden.
P* 9. Vgl. H. T. W. p. 20, al. 3; eveneens E. R. de Vries
in Tijdschr. v. K. en L. 1922, p. 115, en J. Kater in Tijdschr.
v. K. en L. 1928, p. 81—83.
P' 11. De r als verkorte schrijfwijze voor schutting is niet
bevredigend.
Ook is 't in de praktijk vaak gemakkelijker de verkortings-
letters een kwart slag anders te schrijven dan de I. K. aangeeft
(vgl. de door het slot van art. 168 I. K. vervallen bepalingen
van 6 der H. T. W.); bij gemeene scheidingen zien wij ze
zelfs 't liefst door de grenslijn heen.
Pe 14. Wat zijn «andere belangrijke perceelscheidingen»?
Hier kijkt weer om den hoek evenals bij art. 58 de
meerslachtigheid van ons kadaster. Zijn het de «juridische»,
