Op het eerste gezicht lijkt dit bezwaarlijk want dat dezelfde reeks bepalingen (bv. van dienst en werktijden) zoowel kunnen dienen voor een tijdelijk aangenomen brievenbesteller, voor een Ka dasterarbeider en voor een schoonmaakster is zeer on waarschijnlijk. De bepalingen van Hoofdstuk III zijn echter voldoende soepel en laten de mogelijkheid om ook zonder dat de nadere voor schriften van art. 65 verschenen zijn, toch met de speciale be langen van iedere dienst rekening te houden. Hoewel bv. door artikel 5 de Resolutie van 1919 in haar geheel vervallen is, en hoewel art. 65 nog geen nieuwe voorschriften ten gevolge had, wordt toch door de text van artikel 12 een deel van de Vervallen Resolutie tot nieuw leven gewekt. Volgens lid d van dat artikel wordt erkend de loonregeling vastgesteld voor een zekere groep arbeiders. De vroeger vastgestelde loonregeling blijft dus in stand. Het schijnt onlogisch om eerst door artikel 5 een Voorschrift te vernietigen en later door artikel 12 het weder te doen herleven. Toch is deze juridische constructie zeer te waardeeren. Artikel 5 vernietigt de regeling als geheel, door latere artikels (hier bv. art. 12) worden bepaalde onderdeden van de oude regelingen gehandhaafd. Mogelijk blijft dus de betaling van gegarandeerd dagloon (art. 5 en 6 Resolutie 1919) en van de vaste vergoeding (art. 9, 10, ii Res. 1919). Mogelijk blijft ook de vergoeding voor reis- en verblijfkosten (art. 45 K.B. 1931 en art. 19 Res. 1919). Vervallen zijn echter de oude bepalingen aangaande verlof, ziekte en ontslag, want in de bepalingen van het K. B. 1931 is nergens bij afzonderlijke artikelen de mogelijkheid opengelaten om eenige oudere bepalingen te doen voortbestaan. Aan eenige van deze onderwerpen zullen wij thans speciaal onze aandacht wijden. In het oude voorschrift was door art. 19 behalve in reiskosten en vertering ook voorzien in vergoeding voor het gebruik van eigen rijwiel. Deze vergoeding wordt afzonderlijk genoemd, is dus niet be grepen onder reiskosten. Aangezien het K.B. 1931 geen zoodanige vergoeding kent is het dus niet meer mogelijk deze uit te betalen. I4I

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Tijdschrift voor Kadaster en Landmeetkunde (KenL) | 1932 | | pagina 141