22 1
moeilijker om een grens te reconstrueeren, want in den loop der tijden
raken vele grenzen zoek of veranderen, waardoor het moeilijker wordt
om een bepaalde grens met zekerheid weer uit te zetten.
Wenscht men de rechten op den grond te waarborgen, dan dient bij
het vaststellen der grenzen bij hermeting een authentiek stuk opgemaakt
te worden, dan moet de rol die de landmeter vervult bij de delimitatie
dezelfde zijn als die van den notaris bij de overdracht.
In beide gevallen wordt een stuk opgemaakt, dat geteekend wordt door
de partijen en den openbaren ambtenaar. In beide gevallen, n.l. bij
procedures over geheele nummers en over grenzen, zal het steeds aan het
oordeel van den rechter overgelaten worden, welke waarde aan het
bewijsstuk toegekend moet worden. Op verschillende wijzen heeft men
getracht hetzelfde te bereiken zonder wet, b.v. met bulletins of door
partijen na afloop van de meting een akte te laten teekenen, dat zij zich
met de opmeting kunnen vereenigen. Dit is tot nu toe op niets uitge-
loopen, de zekerheid werd er niet mede bereikt. Het Kadaster moet ten
aanzien van de grenzen nog iets meer geven dan een feitelijk vermoeden.
Het is een bekend feit, dat de meeste menschen pas waarde hechten aan
hun verklaringen, als zij deze schriftelijk moeten bekrachtigen; een mon
delinge verklaring meenen zij altijd nog te kunnen herroepen. Ook de
jurist heeft in de eerste plaats respect voor „dat wat geschreven is".
Een zeer belangrijk voordeel van de wet zou zijn, indien de landmeter
van het kadaster met name werd genoemd als de ambtenaar, belast met
het opmaken van de grensovereenkomsten. Dit zou dan analoog zijn met
de ruilverkavelings- en de rivierenwet. Vooral nu het meer gewoonte
wordt een deel der meting in handen te geven van lager personeel, zou
het voor het publiek van belang zijn de zekerheid te verkrijgen, dat de
zoo belangrijke en dikwijls moeilijke delimitatie bleef in handen van den
volledig bevoegden landmeter.
Een reden om verder geen moeite te doen voor de wet, zou hierin
gelegen zijn, dat de rechter over 't algemeen bij grenskwesties wel reke
ning houdt met het Kadaster. Maar hoe zou dat anders kunnen. De
rechter zal bij dergelijke kwesties maar al te blij zijn eenig houvast te
hebben. De advocaten echter komen beurtelings met de bewering: „Ret
Kadaster geeft het ook aan" of „maar dat Kadaster heeft toch geen
bewijskracht", al naar dat voor hun cliënt het voordeeligste is.
Dat er verder ook lichamen zijn, die van een grensovereenkomst een
authentiek stuk wenschen te maken, bleek mij voor eenige jaren te
Amersfoort, toen een groote bouwmaatschappij bij de acten van transport
het volledige veldwerk met meetcijfers van den landmeter liet over
schrijven ten hypotheekkantore in de registers van overschrijving.
Wat een omslag voor den Bewaarder! Eenvoudiger en doeltreffender
