332 van A 10 aangaf (in dit geval midden door den tuin). [11] Men kan dit ook anders uitdrukken, door te zeggen: uit het feit, dat in de akte alleen kadastrale nummers worden genoemd, leiden we af, dat partijen bedoelden zich stilzwijgend aan het kadaster te onderwerpen. Deze formuleering gaf ook het Hof te 's-Hertogenbosch in een arrest van 1905, evenals de Rechtbank te 's-Gravenhage in een von nis van 1913. [12] Dezelfde redeneering volgde het Hof te 's-Gravenhage in 1925, terwijl de Hooge Raad in dit geval het ingestelde beroep in cassatie verwerpen kon, omdat het Hof feitelijk had beslist, dat alleen het kadastrale perceel was gekocht en geleverd. [13] Een zelfde arrest wees de Hooge Raad in 1926 nog over een ander geval. [14] Van latere jaren zijn nog eenige uitspraken in denzelfden geest te vermelden. [15] Waar het nu een ervaringsfeit is, dat in transportakten het on roerend goed vrijwel zonder uitzondering alleen met de kadastrale nummers wordt aangeduid, zal de aangehaalde jurisprudentie, in dien zij dezelfde richting blijft gaan als ik in het kort aanduidde, tot gevolg hebben, dat de kadastrale gegevens over de grenzen der perceelen, een nog grootere beteekenis krijgen dan tot heden het geval was. Immers dan zal niet alleen ingeval de eigenaren zich neerleggen bij een grensuitzetting op het terrein, zooals meestal het geval is, maar ook bij processen er over, de uitspraak van den landmeter met zijn gegevens beslissend zijn. Afwijkingen van die grens zullen dan meestal moeten berusten op een geslaagd beroep op verjaring. Velen zullen deze ontwikkeling niet goedkeuren, onder anderen zij, die ons kadaster alleen als een fiscaal instituut willen zien, op gemaakt zonder medewerking der eigenaren. Ik hoop, dat uit wat ik in den aanvang over de oorspronkelijke kadastreering heb medegedeeld, duidelijk zal zijn geworden, dat ik mij niet onder deze personen reken, maar dat ik van harte deze ontwikkeling toejuich. Naar mijn meening wordt hierdoor aan het kadaster de plaats ge geven, die het uit kracht van zijn aard en volgens de wet toekomt. Maar deze ontwikkeling bergt gevaren in zich en wel deze, dat

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Tijdschrift voor Kadaster en Landmeetkunde (KenL) | 1934 | | pagina 340