59
of misschien na 1895 de kadastrale hermetingsgrens alsnog eigen-
domsgrens geworden is.
Twee factoren moeten hierbij besproken worden: de vermelding
van kadastrale perceelen in transportakten en de verjaring.
Ofschoon de eerste factor een geschikte aanleiding zou zijn, het
probleem van de juridische gevolgen van deze vermelding in haar
geheel te behandelen, wil ik dit liever in een afzonderlijk artikel
doen, omdat dit vraagstuk, vooral belangrijk voor de overdracht
van cultuurperceelen, bij dit voorbeeld van geen invloed is.
Het onroerend goed A. is na 1895 eenige malen overgedragen
en in de transportakten is natuurlijk het geheele kadastrale perceel
n°. 2285 vermeld. Toch kan dit onmogelijk tot gevolg hebben, dat
het geheele kadastrale perceel n°. 2285 door den kooper in eigen
dom verkregen wordt, omdat de door ons recht gehuldigde regel:
„Niemand kan meer rechten overdragen, dan hij zelf heeft" zich
daartegen verzet.
Het gedeelte I behoorde niet aan den persoon te wiens name na
de hermeting het perceel n°. 2285 in den kadastralen legger gesteld
werd: geen der rechtsopvolgers zal daarvan eigenaar kunnen wor
den; aan de vermelding in de transportakten zullen zij geenerlei
aanspraken kunnen ontleenen; de lijn b. blijft ondanks die ver
melding hun eigendomsgrens.
Om een beroep op de verjaring te kunnen doen eischt de wet be
zit als eigenaar gedurende 20 of 30 jaar, welk bezit bovendien nog
aan eenige andere voorwaarden moet voldoen.
Op het terrein blijkt uit de aanwezige struiken, dat de gebruiks-
grens reeds vele jaren in de buurt van de lijn c gelegen heeft. Uit
fig. 2 volgt, dat de tegenwoordige eigenaar van het onroerend goed
A geen bezitter is van het gedeelte I en dus niet door verjaring
eigenaar van dat gedeelte geworden kan zijn. Ook de verjaring
heeft niet bewerkt, dat na 1895 de kadastrale hermetingsgrens de
eigendomsgrens geworden is.
Conclusie: De door mij op het terrein uitgezette kadastrale grens
is niet de eigendomsgrens. Het door die hermeting verkregen ka
daster is geen eigendomskadaster en wordt het ook niet.
Had de wet op de grensregeling bestaan en waren de grenzen
overeenkomstig de daarin opgenomen bepalingen vastgesteld, dan
was wel een eigendomskadaster verkregen.
