9
were relatie tusschen het probleem en de grafische vereffening, dan
in het meer algemeene geval, waarop boven werd gedoeld.
Voor het opstellen van een grafische vereffeningsmethode moeten
derhalve in elk geval drie onderdeelen bekeken worden. Deze zijn:
A. de constructie van de foutenfiguur,
B. de reductie (voor het geval van 3 onbekenden),
C. de eigenlijke vereffening.
Als 4e. punt moet nog beschouwd worden de constructie van
grootheden, die de nauwkeurigheid van het resultaat aangeven, of,
zoo men dit niet wil, moeten er regels gegeven worden om te be-
oordeelen hoe de foutenfiguur er uit mag zien, opdat men verzekerd
kunne zijn van een toelaatbare onnauwkeurigheid in het resultaat
toleranties
Met bovenstaande regelen moge de poging, straks voor een gra
fische vereffeningsmethode de aandacht van de lezers te vragen,
voldoende gemotiveerd zijn. De omstandigheid, dat het hier geldt
een soort stelling nemen tegen een ingewortelde werkwijze, moti-
veere de lengte van deze inleiding.
(Wordt vervolgd.)
Oplossen van normaalvergelij kingen.
Voor het oplossen van normaalvergelijkingen met de reken
machine zijn verschillende methoden uitgedacht, die echter niet al
tijd en in alle omstandigheden gelijkwaardig zijn.
Indien het aantal normaalvergelijkingen groot is, is de methode
door Cholesky aangegeven, zeer aan te bevelen.
Deze methode werd toegepast bij de gelijktijdige vereffening van
5 punten in Nijmegen, hoofdpunten, van waaruit een dertigtal
nieuwe punten in Nijmegen waren ingesteld. Er waren voor de ge
zamenlijke vereffening van deze 5 punten 89 correctievergelijkin
gen, waaruit dus 10 normaalvergelijkingen werden samengesteld.
De overzichtelijke werkwijze van Cholesky geeft hiervan een vlotte
en elegante oplossing.
Men vindt deze methode beschreven in dit Tijdschrift, jaargang
1930, bladz. 149 en volgende, door den heer H. F. van Riel.
A. J. H. M e e r t e n s, landmeter van het Kadaster te Amsterdam.
