269
aanzien van de rechten op den grond, in sommige gevallen reeds
gedurende vele geslachten.
Uit een algemeen continentaal oogpunt bezien, is het daarom
verwonderlijk te moeten vaststellen, dat Engeland tot aan 1899,
geen wet bezat, die dwingend voorschreef, dat transacties in on
roerend goed moesten worden openbaar gemaakt; treffender nog is
het te vernemen, dat een dergelijke dwang sindsdien alleen nog
maar bestaat in de County van Londen en in Eastbourne.
Dit opmerkelijke verschil in houding van wetgevende macht en
publiek ten opzichte van beheer, overdracht en verhandelen van
onroerend goed, wortelt in de traditie. Het lijkt wel, of de Britsche
natie als erfgoed heeft bewaard de opvatting, dat al het land eigen
dom is van de Kroon; want in Engeland is de grond in handen van
een betrekkelijk gering aantal eigenaren, die dikwijls groote opper
vlakten gronds bezitten, zoowel in de steden als ten plattelande.
De grond in Engeland zoo buiten als in de steden wordt niet
altijd verkocht in eigendom (freehold), maar wordt meestal ver
pacht op langen termijn (leasehold), dikwijls voor perioden van
99, soms zelfs van 999 jaren.
Het is duidelijk, dat een dergelijk systeem van landgebruik ge
schikter is voor particuliere administratie, ten eerste, omdat de
groote grondeigenaren hun eigen administrateurs (rentmeesters,
meestal landmeetkundigen) moeten hebben, en ten tweede omdat
het pachtsysteem niet noodig heeft een hoog ontwikkeld hypothe
cair stelsel voor lange termijnen, maar hierbij, vooral in de steden,
eerder behoefte is aan een bijzonder systeem van kredietverleening
om huizen te kunnen bouwen. Hierbij moet nog worden gevoegd
een belangrijke Britsche traditie, die haar uitdrukking vindt in het
spreekwoordelijke: „My house is my castle." Vandaar, dat tot den
huidigen dag de meest gebruikelijke wijze van landoverdracht is,
dat beide partijen haar eigen zaakwaarnemers en landmeters in den
arm nemen, die alle titels, oude en nieuwe onderzoeken, zonder
tusschenkomst van eenige gouvernementsinstelling.
Vele van de continentale staten daarentegen, hebben in den loop
der laatste 150 jaren, meer of minder omvattende hervormingen
ingevoerd, waarbij als basis van het grondgebruik is aangenomen
de vrije eigendom.
Vandaar, dat er een zeer veel grooter aantal eigenaren van
kleine goederen zal zijn, wat aanleiding geeft tot den eisch van een
