41
In principe wordt vastgesteld de noodzakelijkheid binnen 4 of 5 jaar te komen
tot een hergroepeering van gronden over groote oppervlakte, daar anders de
trek naar de steden in een catastrophaal tempo zal voortgaan en in de nabije
toekomst de laatste boer het land zal hebben verlaten.
Ik merk hierbij op, dat in ons land een der doeleinden van de ruilverkaveling
is, door intensiveering van den landbouw een aantal jonge boeren, waarvoor thans
geen bedrijf ter beschikking is, een bestaansmogelijkheid te bieden.
In Frankrijk moet de ruilverkaveling o.m. de levensvoorwaarden van boer en
arbeider dusdanig verbeteren, dat een einde komt aan de ongewenschte ontvolking
van het platteland.
Als maatregelen voor versnelling der procedure noemt Massot dan:
1. Het doen vervallen van een groot aantal formaliteiten uit de wet van 1941
en het verkorten van noodzakelijke termijnen op andere punten. Op deze
wijze zal de ruilverkaveling voor een gemeente van 1000 ha nog 12 a 14
maanden duren, hetgeen nog veel te lang wordt geoordeeld.
2. Beschikbaar stellen van een voldoend aantal landmeters. Mede ten behoeve
van na te noemen werken wil spreker 2000 ambtenaren van het kadaster
onttrekken aan de kadastrale werkzaamheden, die hij minder urgent acht dan
die der ruilverkaveling.
3. Opdragen van de uitvoering der ruilverkaveling aan een nationaal orgaan
Comité National de Remembrement welk orgaan door contact regelma
tig op de hoogte moet blijven van de plannen tot aankoop en onteigening van
gronden en de verdere desiderata der verschillende Ministeries.
Volgens de wet van 1941 is met de uitvoering belast de z.g. Génie Rural:
bovendien is thans voorgeschreven de goedkeuring van niet minder dan 6
Ministeries.
4. Aanbrengen van eenheid van wetgeving op het stuk van ruilverkaveling
voor het geheele land. Behalve voor de door oorlog verwoeste gebieden
bestaan ook nog bijzondere wetten voor Eizas-Lotharingen.
Doch andere maatregelen vooruitloopend op de ruilverkaveling zijn
noodig om snel te komen tot een algeheele hergroepeering van gronden voor
het geheele land.
Hij beveelt hiertoe aan:
a) Een min of meer vrijwillige onderlinge ruil van perceelen beneden een
bepaalde oppervlakte, welke binnen een bepaalden tijd b.v. 1 jaar
tot stand behoort te komen (échanges amiables).
In iedere gemeente wordt daartoe een ruilverkavelingscommissie samen
gesteld uit eigenaren, pachters en vertegenwoordigers van het gemeente
bestuur. Deze commissie zal leidend en bemiddelend optreden.
b) Een gelijksoortige vrijwillige ruil tusschen pachters van gebruikspcrceelen.
De pachters hebben hiervoor niet de toestemming van de eigenaren noodig,
doch doen alleen mededeeling van de pachtruiltransactie aan dezen. Uiter
aard zal de eigenlijke pachter verantwoordelijk moeten blijven voor de
betaling van den pachtprijs, tenzij men er de voorkeur aan geeft de pachtruil
te bevestigen door een schriftelijke overeenkomst. Aan eigenaren en pachters,
die tot omvangrijke ruiltransacties zijn overgegaan, zullen bepaalde voor-
deelen worden toegekend, b.v. voorrang bij aanschaffing van machines, vee
en zaaizaden.
c) Een verplichte ruilverkaveling naar het gebruik in plaats van naar den
eigendom na afloop van den termijn voor de échanges amiables, voorzoover
dan nog noodig.
Deze procedure zal plaats vinden met medewerking van een kantonnale
commissie onder voorzitterschap van den kantonrechter en met behulp van
technici.
Spreker breekt een lans voor de verkaveling naar het gebruik, omdat niet
de eigenaar, die dikwijls in een ver verwijderde groote stad woont, het meest
belang bij ruilverkaveling heeft, maar de gebruiker, die den grond bewerkt,
terwijl naar zijn schatting de verkaveling naar het gebruik vijfmaal zoo
vlug verloopt als die naar den eigendom.
Na de onder a, b en c genoemde procedures kan dan in een rustiger tempo een
allesomvattende ruilverkaveling volgens de wet worden toegepast.
Ook in Nederland had in 1944 de ruilverkaveling naar het gebruik de aandacht
