183
schenen, die bewerkt zijn door het Ministry of Planning en die ieder
een bepaald verschijnsel afbeelden (bodemgebruik, gewassen, op
brengst van de grond, industrialisatie, delfstoffen, dichtheid van be
volking enz.). De serie vormt samen een fraaie losbladige atlas van
Engeland en Schotland.
Ook op de schaal I i millioen is een Overzichtskaart van Engeland
en Schotland uitgegeven, die zich niet houdt aan de bladgrenzen van
de Internationale Wereldkaart. De organisatie van de Internationale
Wereldkaart, waarvan het secretariaat vroeger bij de Ordnance Survey
te Southampton berustte, is, voor zover kon worden nagegaan, nog
niet weer hersteld. Het is trouwens de vraag of deze thans niet meer
bij de U.N.O. zou thuishoren.
De Internationale Wereldkaart
De samenstelling van de bladen van de Internationale Wereldkaart
is in Engeland in handen van de Military Survey, de voortzetting
op grotere schaal van de Geographical Section of the General Staff,
die ook in de vorige oorlog reeds grote aantallen bladen gemaakt heeft.
Ook deze instelling is ondergebracht in barakken in een plaats in de
omgeving van Londenals drukkerij was een fabriek van verpakkings
materiaal gerequireerd. Hier is ook een deel gedrukt van de enorme
hoeveelheden kopieën van buitenlandse topografische kaarten, die in
de oorlog nodig waren.
Ook in deze oorlog heeft de Internationale Wereldkaart weer een
grote rol gespeeld, nog meer dan in de vorige en niet alleen aan ge
allieerde, maar ook aan Duitse zijde. Aan beide zijden is er nog voor
uitgang bereikt in de uitvoering.
Zo is men algemeen afgestapt van de zwarte hoogtelijnen en heeft
deze vervangen door bruine, wat voordien alleen bij de Duitse bladen
het geval was. Men kan daar in Indië nu ook toe overgaan, waardoor
de uitvoering der bladen meer in overeenstemming zal zijn met die
der overige Indische overzichtskaarten. Er is. in Engeland nog op
allerlei wijzen mee geëxperimenteerdzo heeft men het zelfs wel
eens geprobeerd met donkergroene hoogtelijnen, en in 1946 was een
blad in bewerking met grijze hoogtelijnen. De hoogtekleuren zijn in
het algemeen die van de officiële kleurenschaal, maar ook hier komen
variaties in voor en niet steeds even goede. De Amerikaanse bladen
onderscheiden zich bv. soms door zeer harde en verblindende tinten.
Een nieuwigheid is ook het aangeven van bos, dat vroeger op de
bladen van de Internationale Wereldkaart niet voorkwam. Op een
deel van de Amerikaanse bladen (bv. op een aantal van Oost-Azië)
bestaat dit uit wijd uiteenliggende kringetjes in donkergroen, waar
tussen de details en hoogtetinten goed zichtbaar blijven; op andere
uit een effen groene tint, die de hoogtetinten natuurlijk stoort. Ook
andere tekens, die vroeger niet gebruikt werden, zijn soms toegevoegd,
zoals bv. koraalriffen, die sinds 1941 ook reeds op de Indische bladen
voorkomen.
Op de Duitse bladen worden, zoals reeds werd gezegd, reeds lang
bruine hoogtelijnen toegepast en er wordt ook een ruimer gebruik
