242
bracht moet worden. De kadastrale dienst is derhalve in staat de
registratie van de zakelijke rechtsgrenzen overeenkomstig de werke
lijke toestand te houden. De toepassing van de verordening in de
practijk zal in een volgend artikel nader worden besproken.
Als „grondwet" voor het kadaster verscheen de kadasterverordening
(P.B, 1938 nr 100). Hierin komen bepalingen voor omtrent de ver
plichte grensverzekering, het onderhoud der grenstekens door de
rechthebbenden op de grond, de toelating van kadastraal personeel op
de particuliere terreinen alsmede de kostenverdeling van de kadastrale
metingen. Bepaald werd, dat de kadastrering en de eerste grensVer-
zekering voor rekening van den lande zijn, terwijl voor metingen, ver
richt op verzoek van belanghebbenden, betaald moet worden volgens
het kadastraal tarief (P.B. 1939 nr 65). Dit tarief is evenredig aan de
waarde van het opgemeten object en bedraagt rond 1 per mille daar
van. Als uitvoeringsmaatregel verscheen een instructie voor de ambte
naren van het kadaster, vastgesteld bij beschikking van de Gouverneur.
Deze instructie is niet in het Publicatieblad verschenen.
Het Burgerlijk Wetboek en de Verordening op het Notarisambt
werden aangevuld bij P.B. 1938 nr 98 en 99. Hierbij werd voorge
schreven het gebruik van de kadastrale kenmerken in de hypotheekakte
en de borderellen alsmede in alle notariële akten betreffende zakelijke
rechten.
De verordening op de grensregeling regelt de grenzen van het
object van zakelijke rechten. Het bleek op Curasao nodig ook een
voorziening te treffen inzake het subject van zakelijke rechten. Het
verschijnsel doet zich voor, dat percelen, veelal behorende tot onver
deelde boedels, niet in de openbare registers voorkomen, omdat deze
na 1869 nimmer werden vervreemd, bezwaard of toegescheiden. Deze
percelen waren daardoor vrijwel buiten de handel gekomen, omdat de
rechthebbenden geen bewijsstukken voor hun rechten konden over
leggen en ook bezwaarlijk konden opsporen. Teneinde deze recht
hebbenden tegemoet te komen wend een verordening op de eigendotns-
uitwijzing (P.B. 1944 nr 219) aangenomen, waarbij bepaald wordt,
dat bezitters van onroerende goederen, die niet in de openbare registers
voorkomen, van de rechter een vonnis kunnen vragen, waarbij zij be
schouwd worden als eigenaar. Dit vonnis, overgeschreven in de open
bare registers, legitimeert hen als eigenaar en zij kunnen dus het
perceel verkopen of bezwaren. Een commissie onder voorzitterschap
van het Hoofd van het kadasterkantoor doet onderzoek naar de ge
pretendeerde rechten en maakt daarvan een proces-verbaal op, dat de
rechter tot voorlichting dient.
Het vorenstaande behandelt de juridische fundamenten, waarop in
Curasao het kadaster wordt opgetrokken en deze fundamenten zijn
naar onze mening hecht genoeg, om daarop, met behoud van het
negatieve stelsel, een moderne registratie van zakelijke rechten op
te trekken.
De Publicatiebladen 1938/98, 99» 100, 102 en 1944/219 zijn opge
nomen in de Bibliotheek voor Kadaster en Landmeetkunde.
