4>
179
het gegeven punt de vereiste afstanden berekend kunnen worden. We
moeten dan echter voorzichtig zijn met het hanteren van de formules
voor en nip, omdat /1; l2 en <p dan niet correlatievrij zijn.
De resultaten van het Snelliuspunt P, berekend uit de ongebroken
richtingen naar de punten B, Ct D en E gecombineerd met de ge
broken richting naar punt A zijn als volgt
^+50 °>01
0,01
Tenslotte zij nog opgemerkt, dat de nauwkeurigheid van mx en nip
V2 maal zo groot wordt als we in plaats van één hulpdriehoek, twee
driehoeken kiezen, bij voorkeur symmetrisch t.o.v. de lijn AP.
Bovendien is lengtemeting dan niet nodig (zie fig. 3).
Literatuur
Dr. Kerl, Fehlergleichungen für gebrochene Strahlen (Allgemeine Vermessungs-
Nachrichten 1934).
R. Jung, Beitrag zur Frage der Fehlergleichungen für gebrochene Strahlen
(A.V.N. 1935).
Kaestner, Die Verwendung gebrochener Strahlen bei der Kleindreiecksmessung
(A.V.N. 1935).
J. Köhr, Mittelbare Bestimmung einer Richtung bei einer Kleintriangulation
(A.V.N. 1935).
Dr. K. Herrmann, Die Anwendung einmal gebrochener Strahlen bei der Klein-
triangu lie rung (A.V.N. 1936).
Wilhelm, Die Gewichte mittelbar gemessener Richtungen bei der Verwendung
gebrochener Strahlen in Kleintriangulationen (A.V.N. 1936).
J. Nittinger, Zur Einschaltung von Aufnahmepunkten in ein Landesdreiecksnetz
unter besonderer Berücksichtigung der gebrochenen Strahlen (A.V.N. 1937).
J. Nittinger, Die Genauigkeit der Streckenmessung beim gebrochenen Strahl
(A.V.N. 1938).
Kaestner, Die Verwendung von Vieleekszügen bei der Verdichtung des Landes-
dreiecksnetzes. (A.V.N. 1938).
J. Niemeyer, Gebrochene Strahlen in der Kleintriangulation (A.V.N. 1939).
E. Ammermann, Gebrochene Strahlen ohne Streckenmessung (A.V.N. 1940).
K. Johannsen, Aus der Praxis des gebrochenen Strahles (A.V.N. 1940).
Punt
V
in dmgr
A
374.3
1.5
—2
A
174.3
'.5
O
B
274.3
0,6
C
339.3
2.3
0
D
29,4
2,1
I
E
104,3
0,8
0
Mx 0,01
My 0,0I
,a 1,8 dmgr
