W. BAARDA
Over het oplossen van normaalvergelijkingen
184
komt terecht in E'. Teken het verschoven assenstelsel door E'. In
de gelijkbenige APEE' zijn de hoeken bij E en E' gelijk aan 100 -•
2
Het argument van PE' dat wil zeggen het foutieve argument
van één der benen van de hoek die behept is met de grove fout is
i E' E"
40O -f are tg-g^r.
Wanneer de argumenten der veelhoekszijden onderling voldoende
verschillen, kan men aldus vaststellen in welk punt de fout is gemaakt.
Dit gaat alleen maar op, als Q ligt op de verbindingslijn PE.
Naar aanleiding van dit geval kwam ik op de gedachte niet het
argument van EE'maar de lengte EE' te gebruiken. Noem deze
lengte l in m, dan is de hoogtelijn uit P in de gelijkbenige A PEE',
uitgedrukt in honderdtallen meters
h l cotg f
200 2J
of bij benadering
h - 0,6366
3/
waarin is uitgedrukt in centesimale graden.
Is de veelhoek nagenoeg gestrekt, dan is h bij benadering de
afstand in honderdtallen meters van het eindpunt tot aan het punt
waar de hoekfout is gemaakt.
Lector aan de Technische Hogeschool te Delft.
(Aantekening bij het artikel van K. van der Molen in dit tijdschrift,
jg. 1949, blz. 118)
Scherp onderscheid moet worden gemaakt tussen
A. het theoretisch analyseren van het probleem met het geven van een
„oplossing" in meer of minder elegante wiskundige symbolentaal en
B. de eigenlijke numerische oplossing.
Matrices- en indicesrekening zijn noodzakelijke hulpmiddelen voor
het doorzien van het gestelde probleem en maken veelal eerst daar
door een overzichtelijke numerische oplossing mogelijk, zie (2). Men
kan ook de theoretische analyse geheel richten op het praktisch moge
lijk maken van numerische oplossingen waarbij de groepering van de
elementen van de matrix van de coëfficiënten der normaalvergelijkin
gen en wel speciaal die der nul-elementen een grote rol speelt, zie (3).
Zowel (2) als (3) en in het algemeen bijna alle publicaties over
probleem A maken gebruik van de elementen van de inverse der
