54
construeerd. Omgekeerd komt met het definitieve punt in de fouten-
tonende figuur als pool een lijn in de poolfiguur overeen, zodat de ver
effening teruggebracht wordt tot het trekken van een rechte, die zo
nauw mogelijk aansluit bij een aantal punten, de polen van de fouten-
tonende rechten.
In vele gevallen blijkt nu het kiezen van een dergelijke rechte in een
puntenveld gemakkelijker te gaan dan dat van een punt in een lijnen-
figuur, waarmee deze methode een welkome aanvulling op de werk
wijze van Heller geacht moet worden.
3. In de genoemde literatuur ontbreekt echter een onderzoek naar
de „strengheid" van de methode van 2, terwijl evenmin duidelijk is
hoe de bewuste vereffeningsrechte nu precies getrokken moet worden.
Dit te onderzoeken is het doel van de volgende paragrafen.
In nauwe aansluiting aan het artikel: „De grafische vereffening bij
de puntsbepaling" van Prof. J. M. Tienstra kiezen we de volgende
notaties
x, ycoördinaten van P, het te bepalen punt
x', y"van P„, het benaderde punt;
1) Dit artikel (blz. 41 e.v. van jg. 1937 van dit tijdschrift) wordt verder aan
gehaald als T, formules hieruit als T (7), bladzijden als T blz. 41.
Fig. 2.
