180
loopt. Hij stelt de vraag of de gemeentegrens soms samenvalt met de
drie mijl uit de kust strekkende Rijksgrens.
Om verschillende redenen acht hij het onjuist, dat de gemeenten en
de justiciabelen maar in het onzekere blijven verkeren. Ook op dit arrest
is van toepassing wat Mr. de Monchy schrijft op blz. 49 van zijn boek
over het provinciale recht, nl. dat het te sterker doet verlangen naar
een duidelijke uitspraak van de wetgever over de hele linie. W. v. R.
Rivista del Catasto, 1950, nr. 3.
Van de hand van Prof. dr. Francesco Saia vinden we een artikel
over het kadaster in Frans Marokko.
Toen de Fransen in 1907 Marokko bezet hadden, bleek er o.m. een
grote verwarring te heersen in de administratie op de onroerende goe
deren. Volgens het oude goddelijke recht behoorde de eigendom van de
grond aan de Sultan en hadden de individuen slechts het gebruiks
recht. In werkelijkheid was de toestand heel andersde gebruiker was
de eigenaar. Deze gronden waren vervreemdbaaronvervreemdbaar
daarentegen waren o.a. de goederen van het kroondomein (Makhzen),
de gronden in gebruik voor openbaar nut, de moskeeën, wegen, wateren,
enz. Het grootste gedeelte van de particuliere eigendom bestond uit
gronden die aan de stammen behoorden en die elk jaar opnieuw door de
Raad der Ouden onder de leden van de stam werden verdeeld. Die
gronden waren volkomen uitgebuit.
Overdracht van grond was moeilijk. Om orde te scheppen in deze
toestand moesten de Fransen een kadaster opbouwen en vier millioen
ha in kaart brengen. Dit kadaster zou bewijskracht hebben. Men koos
hiervoor het in Australië in gebruik zijnde systeem, het Torrensstelsel,
doch men stelde de inschrijving van de percelen bij het kadaster niet
verplicht. Zij die inschrijving wensten, konden zich met de in hun
bezit zijnde titels aan de kadasterkantoren aanmelden. In het begin
waren het vooral de Europeanen, maar later volgde ook de inheemse
bevolking, die, dank zij de steeds hoger wordende grondprijzen, gro
tere zekerheid wenste en derhalve inschrijving verzocht.
In 1913 werden negen kadasterkantoren geopend; de leiding be
rustte bij een landbouwkundig ingenieur, die werd bijgestaan door
landmeters en ander personeel.
Voor de inschrijving plaats heeft, stelt men een grondig onderzoek
in naar de geldigheid van de titels en naar de zakelijke rechten die op
het onroerend goed rusten. In de aanvraag tot inschrijving moet ver
zoeker zijn eigen naam vermelden, die van de mede-rechthebbenden,
benevens hun aandeel of de aard van het zakelijk recht en voorts een
omschrijving geven van het .onroerend goed.
Het Marokkaanse kadaster houdt zich uitsluitend bezig met de juri
dische zijde van de eigendom.
Worden alle gevraagde gegevens in orde bevonden, dan krijgt het
onroerend goed een volgnummer en vindt publicatie van het verzoek tot
inschrijving plaats in het „Bulletin officiel" en kennisgeving door aan
plakking aan het Paleis van Justitie, het bureau van de kadi, het ka
dasterkantoor en aan het goed zelf. Bovendien geeft het hoofd van het
