198
golven, die een grote amplitude hebben, tot uitdrukking komen. Voor
ieder waarnemingsmoment wordt voor zon en maan de middelpuntzoe
kende versnelling berekend en gesommeerd.
De „globale analyse" legt tussen de zo verkregen grootheid en de ge
corrigeerde waarneming een lineair verband, schijnbaar voortvloeiend
uit vergelijking van de grafische voorstellingen van beide grootheden.
Toepassing van de methode van de kleinste kwadraten geeft waarden
voor de in dit functioneel verband aangenomen coëfficiënten. De ver
schillen tussen de waarnemingen en de uit de functie berekende waar
den geven een inzicht in de nauwkeurigheid van de aanname van het
functioneel verband.
De „harmonische analyse" onderzoekt de elastische vervorming der
aarde, tot uitdrukking gebracht door de verschillen tussen waar
nemingen en de berekende centripetale versnellingen, veroorzaakt door
de zon en de maan. Hiervoor wordt de noodzakelijke kennis van boven
genoemde instrumentfout verkregen uit de „globale analyse". Bij dit
onderzoek worden een aantal belangrijke golven onderscheiden. Om op
ieder moment over de waarden van de gravimetrische getijden te
kunnen beschikken wordt van de zgn. Tide Predictor voor de oceani
sche getijden gebruik gemaakt. De kennis van het verschijnsel is voor
het opmaken van zwaartekrachtsnetten van steeds groter wordend be
lang. Tevens is het mogelijk met behulp hiervan conclusies te trekken
omtrent de vastheid van de aardkorst en de geologische opbouw.
Arno Bjcrhmnmar, Rectangular reciprocal matrices, with special
reference to geodetic calculations.
Na de definitie van de reciproke rechthoeksmatrix en bijbehorende
eenheidsmatrices wordt de werkwijze hiermee nader toegelicht. Ver
volgens worden met behulp van deze matrices de standaardvraag
stukken van de foutenvereffening opgelost. Als vergelijking wordt dan
de methode van Lagrange met behulp van matrices uitgewerkt. Na het
invoeren van gewichten te hebben behandeld worden tenslotte de mid
delbare fouten in de vereffende grootheden berekend.
Carl Chow, Gradual developing method.
De schrijver behandelt hier het oplossen van een stelsel lineaire ver
gelijkingen door splitsing in groepen. Door het aantal vergelijkingen in
de groepen kleiner dan 10 te houden, levert noch het inverteren van
de matrix van de coëfficiënten, noch het probleem van de afrondings-
fouten moeilijkheden op. Bestaat iedere groep uit r vergelijkingen, dan
zijn hieruit de eerste r onbekenden te berekenen. Dan worden door
onderling aftrekken deze onbekenden geëlimineerd. De nu ontstane
groepen van r vergelijkingen (i minder in aantal) hebben dezelfde ge
daante ajs de oorspronkelijke. Een herhaling van de hiervoor beschre
ven behandeling ligt nu voor de hand. Tenslotte blijft een groep verge-
lijkingen over, waaruit de onbekenden zonder moeite berekend kunnen
worden. Door substitutie worden telkens opnieuw groepen onbekenden
berekend, totdat tenslotte alle gezochte grootheden bekend zijn.
