xx
Q^jQb,
Qi, Qs,
of «V 72 l, f( »>D,S, mu 'ns(37)
236
Of met (26), {I, 4)
mDiDk n—~ cos <M (34)
Uit (31) volgt analoog:
mS( Sk=—~PXX {b, bk aak2) b, ak (a, bak bk)
a, bk (a, b, ak b„) a, ak (bp bp) d 2
cos (4* 41,) d2
ofwel mSi St cos (4* 4<) d 2 (35)
omdat de term tussen accolades in het rechterlid nul blijkt te zijn.
e. Uit sftj are tg yargument PA, na vereffening),
en' l, V(X,-X)2+()jY)2 afstand PA, na vereffening)
volgt door differentiëren
Q*, ji {cos jj, (QX( Qx) sin 4, (0y. Qy)}
Qi, s'n 41' (QxQx) cos (Qy, Qy)
(36) geeft bij vergelijking met (28) en (29)
(37) laat de betekenis van de in d bestudeerde grootheden mD en ms
eerst goed uitkomen.
Appendix IV
Het oplossen van een stelsel normaalvergelijkingen door gelijktijdige
eliminatie van twee of meer onbekenden
De in 8 beschreven methode heeft twee eigenaardighedende
eerste is, dat de waarde van de onbekende parameters alleen berekend
wordt uit de Q-getallen, de tweede dat voor de berekening dezer Q-
getallen een eliminatiemethode wordt gebruikt, niet als bij het schema
van Gauss van één onbekende tegelijk, maar van twee.
Deze laatste gedachtengang is niet nieuw; in wezen bewandelen
Boltz1) en talloze anderen dezelfde weg. Nog duidelijker komt dit
tot uiting, als we de methode van 8 voor een willekeurig stelsel nor
maalvergelijkingen uitbreiden tot een tweegroepenmethode.
1) Zie Bruins in dit tijdschrift jg. 1948, blz. 57-
