35
negatief, daarvan b.v. 10 positieven. Kosten hiervan alleen aan papier
11 X 2.40 26.40. Een andere methode is één negatief en dan
één positief op filmpapier, daarvan 10 lichtdrukkenkosten aan papier
2.40 8.80 10 X 0.35 14.70. Dit was echter pas mogelijk
na het in gebruik nemen van de Ozalid-Ozaprinter in Mei 1950.
De vraag rees, of er geen mogelijkheid bestond deze werkzaamheden
op de een of andere wijze alleen door de lichtdrukmachine te laten ver
richten. Dit klemt te meer omdat zeer veel optisch werk, nl. vergro
tingen en verkleiningen, wordt aangevraagd, waarvoor natuurlijk uit
sluitend het fotografisch apparaat gebruikt kan worden, zodat dit reeds
veel bezet is. Dank zij het kodagraph-autopositief-papier bleek het
mogelijk op de bedoelde wijze te handelen. Van het niet-transparante
origineel wordt op de Ozalid-Ozaprinter een transparante tussenkopie
gemaakt op kodagraph-autopositief-papier en deze wordt gebruikt voor
het vervaardigen van afdrukken op lichtdrukpapier. Het gebruik van
het kodagraph-autopositief-papier stuit echter op vele bezwaren. Het
papier is niet maathoudendwel is waar is een kleine afwijking niet
te bezwaarlijk, indien de afdrukken niet bestemd zijn voor het uit-
passen van maten; de afwijkingen worden echter te groot. Een tweede
bezwaar is, dat het kodagraph-papier, na enkele malen de lichtdruk
machine gepasseerd te hebben, minder bruikbaar wordt. Als derde
bezwaar geldt, dat het kodagraph niet volkomen transparant is, aan
gezien in de structuur de papiervezel enigszins zichtbaar blijft. Een
vierde bezwaar bestaat hierin, dat het zich niet leent voor raderen en
bijwerken. Een vijfde bezwaar is het niet al te innige contact tussen
origineel en lichtdrukpapier bij de lichtdrukmachine.
Wegens deze bezwaren is de aandacht gevallen op de kodagraph-
autopositief-film, die door Amerika geleverd wordt. Hierbij kan echter
de lichtdrukmachine niet gebruikt worden voor het vervaardigen van
de afdruk op die film, omdat de banden van de lichtdrukmachine het
contact niet sterk genoeg maken. Dit heeft de firma Kalle te Wiesbaden
er toe geleid een contact-apparaat voor de reflex-methode te ontwerpen,
het zgn. Lauflichtgerat. Dit bevindt zich in een vrij grote rechthoekige
kast, afgedekt met een zware glasplaat. Onder deze plaat beweegt zich
een hogedruk-kwikdamplamp in de vorm van een T.L.buis, die tijdens
het bewegen aan beide zijden in een lampenhuis verdwijnt, teneinde te
voorkomen, dat bij het keren ongelijke verlichting plaats heeft. Bij het
gemoderniseerde apparaat blijft de lamp, bij het uitschakelen van het
bewegingsmechanisme, in één der lampenhuizen staan. Hierdoor wordt
de glasplaat, wanneer niet opgenomen wordt, niet meer verwarmd en
kan deze, daar tevens de rubbermat als dekking weggenomen is, be
hoorlijk afkoelen. De temperatuur van de glasplaat wordt ongeveer
45 a 50° C, terwijl de kritische temperatuur van de film ca. 65° C is.
De apparatuur wordt bij gebruik afgedekt door een rubbermat, met
klemmen gesloten. Bij het sluiten wordt de electrische pomp in werking
gesteld en ontstaat een vacuum onder de rubbermat. De bediening is
verder geheel automatisch, de belichtingstijd wordt met een klok ge
regeld.
