127
Zoals eerder is vermeld, is inschakeling van assisterend personeel
afhankelijk van de splitsbaarheid van de werkzaamheden. Daarvoor is
het kadastrale landmeetkundige werk te onderscheiden in een tech
nisch, een administratief en een juridisch gedeelte. Van de eerstge
noemde twee onderdelen wordt reeds een deel onder leiding van de
landmeter uitgevoerd door het lagere kantoorpersoneel. Er bestaat in
principe geen bezwaar tegen ook te velde een gedeelte van dit soort
werk over te dragen aan lager personeel, althans voor zover dit op
grond van de capaciteiten van dat personeel mogelijk en toelaatbaar is.
Met het niet-technische gedeelte is dit echter anders. Daar waar
juridische problemen moeten worden opgelost of behandeld, wordt dit
uitsluitend en terecht gedaan door personen die daartoe een gedegen
opleiding hebben genoten. De notaris, rechter of advocaat kan zich
hierin niet laten vervangen door personeel dat een geringere opleiding
heeft gehad dan hijzelf. Men ziet steeds meer in, dat elke functionaris
boven zijn stof moet staanalle beroepseisen worden nog steeds ver
zwaard.
Het kadastrale archief wordt vollediger en waardevoller en deze
ontwikkeling komt duidelijk tot uiting in de toenemende betekenis
die de rechterlijke macht bij processen hecht aan kadastrale gegevens.
Ook het nauwe contact tussen de landmeter-deskundige met de rechter
commissaris bij ruilverkavelingen doet het aanzien van het kadaster
in rechterlijke kringen stijgen. Het publiek heeft de waarde van het
Nederlandse kadaster reeds lang onderkend. Door het werk dat de
integere „Rijkslandmeter" decennia lang op serieuze wijze heeft uit
gevoerd, heeft hij een naam en een vertrouwen verworven, die zelden
of nooit zijn beschaamd, maar die hem, die met onvolledige gegevens
moet werken, wel eens benauwt.
De voornaamste taak van de landmeter van de bijhoudingsdienst is
het opmeten van de nieuwe grenzen van zakelijk recht. De Instructie
Kadaster schrijft voor, dat partijen moeten worden uitgenodigd op het
terrein de nieuwe grenzen aan te wijzen. Deze aanwijzing, vergeleken
met de bewoordingen in de akte, is de basis van de opmeting, die pas
mag volgen wanneer de nieuwe grens ter plaatse deugdelijk is aan
gegeven. Op het veldwerk worden naam en kwaliteit van de aanwijzers
met eventueel voorkomende bijzonderheden vermeld.
Deze procedure op het terrein is niet altijd eenvoudigmeer
malen zijn partijen het niet eens en soms zijn zij het wel eens over
iets dat niet is omschreven. Aan de ambtenaar met de aanwijzing belast
worden dikwijls inlichtingen gevraagd over naastliggende grenzen,
ofwel eigenaren moeten hierover gegevens verstrekken, dit laatste
vooral wanneer er verschillen bestaan tussen de kaart en het terrein.
Het vereist inzicht en ervaring om deze verschillen snel te kunnen
constateren. Talrijke problemen over erfrecht, erfdienstbaarheden,
verjaring, „verzwegen" ruil, enz. doen zich hierbij voor en grote tact
is vereist om mensen uit alle bevolkingsklassen de juiste voorlichting
te kunnen geven.
Dit alles wat geen kwestie van techniek is verlangt een amb-
