75
Staten, die binnen acht weken na de verzending door de C.C. de plan
nen of de gedeeltelijke plannen vaststellen.
Het is te betreuren, dat op overschrijding van deze termijn geen
sanctie gesteld kon worden. Wanneer men ervaart hoe lang het duurt
voordat Ged. Staten van sommige provinciën de plannen goedkeuren,
krijgt men sterk het gevoel, dat deze hoge colleges zich om deze wette
lijke termijn weinig bekommeren.
De Regering probeert van alles om de procedure zo snel mogelijk te
doen verlopen (voorrang bij de rechtbank, voorlopige ingebruikneming,
splitsing van het plan van ruilverkaveling enz.), maar men heeft niets
ondernomen om de grote vertraging die door het uitblijven van de
vaststelling van het plan van wegen en waterlopen kan ontstaan, te
voorkomen.
Onder de wet van 1938 was het niet onoverkomelijk, wanneer de
vaststelling zes maanden uitbleef. Men was dikwijls toch genoodzaakt
de kavelindeling voorlopig bekend te maken (en zo mogelijk in gebruik
te geven) en kon dit doen zonder vaststelling van het plan van wegen
en waterlopen. In de nieuwe wet heeft men de ingebruikneming der
kavels willen versnellen door het plan van ruilverkaveling te splitsen
in een plan van toedeling en een lijst van geldelijke regelingen. Voor
lopige toedeling is niet meer nodig, maar wil men van deze regeling ge
bruik kunnen maken, dan is het dubbel noodzakelijk, dat Ged. Staten
meewerken aan het streven van de wetgever door het op tijd vaststellen
van het plan van wegen en waterlopen.
We zien tegenwoordig in enkele provincies een cultuurtechnisch
ingenieur vap de provinciale waterstaat aangewezen als deskundige van
de P.C. Het ware te overwegen deze deskundige alleen aan te wijzen,
indien Ged. Staten genegen zijn hem een zekere bevoegdheid te
geven ten aanzien van het plan van wegen en waterlopen, opdat de
vaststelling van dit plan door Ged. Staten meer een formaliteit zal
worden. Op- en aanmerkingen van de provinciale waterstaat konden
dan via de deskundige tijdens het opstellen van het definitieve plan ter
kennis van de P.C. gebracht worden.
Het 6e lid van art. 79, luidende„Wegen met de daartoe behorende
kunstwerken, welke voorheen voor het openbaar verkeer waren open
gesteld en niet in het plan worden opgenomen, worden in afwijking
van het bepaalde in de artikelen 8 en 9 van de Wegenwet door het
enkele feit van de niet-opneming aan het openbaar verkeer onttrokken.
Aan de wegen met de daartoe behorende kunstwerken, welke in het
plan als openbare wegen worden opgenomen, maar die voorheen niet
voor het openbaar verkeer waren opengesteld, wordt in afwijking van
het bepaalde in de artikelen 4 en 5 van de Wegenwet door het enkele
feit van de opneming de bestemming van openbare weg gegeven",
spreekt voor zichzelf en voorziet in een lacune in de wet 1938. Juri
disch was het onder de wet 1938 nl. geen uitgemaakte zaak, of na de
vaststelling van het plan van wegen en waterlopen de daarin genoemde
wegen openbaar zijn in de zin van de Wegenwet en of de openbaar
heid van de vervallen wegen is opgeheven. Wel zegt art. 17 van de wet
