283
van het probleem omvat, zodat de details bij de uitvoering opnieuw
aan de orde worden gesteld.
Een gedeelte van de werkzaamheden heeft men in eigen hand, maar
voor een voortdurend groter wordend aantal problemen is men afhan
kelijk van andere organen.
Is het dan te verwonderen, dat de voorbereiding jaren vergt en dat
de betrokken ambtenaar zijn geduld wel eens verliest als de datum die
hij voor de stemming „gepland" had, steeds maar weer wordt ver
schoven? Hier komt nog bij, dat de verkavelingen steeds meer gaan in
de richting van streekverkavelingen (N.W. Veluwe, Maas en Waal,
Bommelerwaard, Tielerwaard, Land van Altena e.d.), zodat enorme
gebieden tegelijkertijd worden bekeken. Dit betekent, dat uitgebreide
commissies faun licht laten schijnen op problemen van de meest uit
eenlopende aard, waardoor te zijner tijd ongetwijfeld een volmaakt of
nagenoeg volmaakt resultaat zal worden verkregen voor het betrokken
gebied, maar dit houdt tevens in, dat tienduizenden hectaren jaren
langer op de noodzakelijke verbeteringen zullen moeten wachten.
Bezien we nu eens de situatie bij de uitvoering.
Na een gunstige uitslag van de stemming wordt een Plaatselijke
Commissie benoemd, die meestal uit vijf leden bestaat. Tot voor kort
werd zo'n commissie, die ter zake natuurlijk niet deskundig is, bij
gestaan door een gering aantal deskundigen (een landmeter van het
kadaster ingevolge art. 51 van de wet en een ingenieur van de Cultuur
technische dienst). Wanneer zeer bepaalde problemen in het gebied
een belangrijke rol speelden, werd wel eens een deskundige voor dit
soort zaken benoemd. Tegenwoordig zien we echter ook hier een
toeneming van het aantal personen, die zich als deskundigen van de
P. C. rechtstreeks bezighouden met de verkaveling. Het tot nu toe
kleine, maar gemakkelijk werkende, apparaat van de P.C. groeit uit
tot een log lichaam, waarin de stem van de leden der P.C. dreigt te
worden overvleugeld door de stemmen der vele deskundigen. Het be
hoeft geen betoog, dat deze ontwikkeling een vlotte afwerking niet
ten goedq komt.
Is men eenmaal met de uitvoering begonnen, dan komen tientallen
gewichtige vraagstukken die bij de voorbereiding slechts in principe
geregeld waren, ofn faun uitwerking in details vragen en is men op
nieuw genoodzaakt langdurige onderhandelingen te voeren met aller
lei organen. Deze bezien de aan de orde gestelde problemen van alle
kanten en kunnen doodeenvoudig niet voldoen aan de wens van de
P.C. binnen enkele weken een beslissing te nemen. Misschien zou men
menen, dat de problemen, die immers reeds bij de voorbereiding de
aandacht van bepaalde autoriteiten hadden gevraagd, in de sindsdien
verlopen tijd tot een oplossing zouden zijn gekomen, maar deze op
vatting stemt niet overeen met de werkelijkheid. Een bepaalde zaak
komt pas tot een oplossing, wanneer alle betrokkenen er voortdurend
mee worden geconfronteerd. Het is dan ook allerminst een uitzonde
ring, dat tijdens de uitvoering eensklaps de zaak vastloopt, omdat over
een bepaalde kwestie geen beslissing wordt genomen. Dit euvel heeft
