In Memoriam
Ir. E. H. W. VISSER
351
Op 9 september j.l. overleed op 55-
jarige leeftijd geheel onverwacht de
hoofdlandmeter-A van het kadaster Ir.
E. H. W. Visser, hoofd van het bureau
van de Dienst voor buitengewoon land
meetkundig werk te Eindhoven.
Hij was slechts enkele dagen terug van
zijn vakantiereis, die hem nieuwe kracht
had gegeven om zijn werk te hervatten,
toen het door niemand voorziene einde
kwam.
Visser behaalde het diploma van land
meter aan de voormalige landmeters
cursus te Wageningen in januari 1923
en verwierf het diploma van geodetisch-ingenieur in juni 1952.
Na adspirant-landmeter te zijn geweest te Utrecht en te Winschoten,
was hij achtereenvolgens werkzaam als landmeter van het kadaster
aan de bureaus van de landmeetkundige dienst te Amsterdam,
Maastricht en wederom Amsterdam.
Op 1 januari 1941 werd hij benoemd tot hoofd van het bureau
van de Dienst voor b.l.w. te Eindhoven.
Het is in deze laatste functie, dat ik hem leerde kennen als een
voortreffelijk organisator, bekwaam landmeter en bovenal als een
prettige collega en een goed mens.
Met grote energie en doorzettingsvermogen wist hij in de eerste
moeilijke jaren het bureau op te bouwen en te leiden, steeds een voor
beeld gevend in plichtsbetrachting en onkreukbaarheid.
Bovendien schonk hij veel aandacht aan de persoonlijke belangen
van zijn personeel en stond hij altijd gereed om te helpen waar dat
nodig was.
Naast zijn werk nam zijn gezin, waarvan de leden zo sterk op elkaar
waren ingesteld, de voornaamste plaats in. Door zijn heengaan verlie
zen zijn vrouw en kinderen een uitstekende echtgenoot en een zorg
zame vader.
Van zijn grote kwaliteiten van geest en hart getuigden op zijn be
grafenis de heer W. F. Stoorvogel, directeur, hoofd van de directie
Kadaster en Hypotheken, en de naaste medewerker van de overledene,
de hoofdlandmeter W. van Mameren. En hoe gezien Visser was in
de huiselijke kring bleek uit de gevoelvolle woorden van zijn schoon
zoon en van zijn broer.
Toen zijn vele collega's en vrienden, die de overledene op zijn
laatste reis vergezelden, de dodenakker verlieten, beseften zij, dat een
prettige collega en beminnelijk mens voor altijd uit hun midden was
heengegaan.
Evert, beste vriend, heb dank voor alles wat je ons hebt geschonken.
Mogen je vrouw en kinderen van de Allerhoogste de troost ontvangen,
die mensen hun nimmer kunnen geven. Rust in vrede. Scheffer
